هدیهی روز پدر به امیرالمؤمنین علیه السلام
هدیهی روز پدر به امیرالمؤمنین علیه السلام
روز پدر معمولاً فرزندان به منظور قدرشناسی و تشکّر و ابراز احترام، به پدر هدیه ای میدهند.
پیغمبراکرم (ص) فرمودند: «اَنا وَ عَلِيٌ اَبَوا هَذِهِ اْلاُمَّةِ» (1) من و علی دو پدر این امّتیم.
یک نفر، دو پدر که نمی تواند داشته باشد؛ معلوم است یکی پدربزرگ و دیگری پدر مستقیم است. پدربزرگ رسول الله(ص) و پدر مستقیم امیرالمؤمنین(ع) هستند.
نکته ای به یادم آمد: قرآنکریم در آیه ای از سوره ی احزاب زنانی که بر پیغمبر(ص) حلالند را میشمارد؛ از جمله ی آنها زنانی را نام می برد و می فرماید:
«وَ امْرَاَةً مُؤْمِنَةً اِنْ وَهَبَتْ نَفْسَها لِلنَّبِيِّ اِنْ اَرادَ النَّبِيُّ اَنْ يَسْتَنْكِحَها» (2)
یکی از زنانی که بر پیغمبر(ص) حلال خواهد بود، زنی است که خود را به پیغمبر (ص) هدیه می کند. گاهی پیغمبر(ص) زنی را خواستگاری می کنند، مهریهای می پردازند و او را به همسری اختیار می کنند. گاهی خود آن زن رِند است. پیش پیغمبر (ص) می رود و می گوید: من خودم را به شما هدیه کردم؛ من مال شما هستم. مهریه و هیچ چیز دیگر نمی خواهم.
زرنگی را ببینید، یاد بگیرید. من که نگاه کردم، دلم خواست روحیه ی این زنان را پیدا می کردیم. فرمود: اگر پیغمبر(ص) بخواهد این زنان را به همسری برگزیند، اینها بر پیغمبر (ص) حلالند. من هم گفتم از این تَرفَند استفاده کنم، بگویم:
یا امیرالمؤمنین! من که چیزی ندارم برای شما بیاورم، خودم را آوردم به شما هِبِه کنم. درست است نمی ارزم و سیاه رویم و شایستگی شما را ندارم؛ امّا شما بزرگی کنید، همان طور که پیغمبر(ص) آن همسران را می پذیرفتند، شما هم ما را بپذیرید. ما می خواهیم خودمان را به شما بدهیم و خود را به تَمَلُّک شما درآوریم و غلام و کنیز شما باشیم.
دیدم تنها هدیه ای که می توانم در محضر امیرالمؤمنین(ع) عرضه کنم، در عین اقرار به اینکه این هدیه اصلاً تناسبی با امیرالمؤمنین علیه السلام ندارد، این است. روز پدر خودمان را به امیرالمؤمنین(ع) هدیه کنیم. بگوییم:
یا امیرالمؤمنین! شما خود ما را قبول کنید. روز تولّد امیرالمؤمنین(ع) از ایشان چیزی نخواهیم.
می گوید: یا امیرالمؤمنین! به ما چیزی بده. روز پدر که از پدر چیزی نمی گیرند. روز پدر به پدر هدیه می دهند. خودمان را هدیه کنیم.
بگوییم: خودمان، همه چیزمان، همه ی هستی مان مال شما. وقتی ما مال شما شدیم، هر چه هم که به ظاهر می گویند مال ماست، آنها هم مال شماست.
«اَلْعَبْدُ وَ ما فِی یَدِهِ طُرّاً لِمَوْلاهُ» عبد و هرچه در دست اوست، یکسره از آنِ مولای اوست. عرضه بداریم:
«يا مَنْ يَقْبَلُ الْيَسِيرَ» ای مولایی که هدیه های کوچک را می پذیری
«وَ يَعْفُو عَنِ الْكَثِيرِ» و خطاکاری ها و اشتباه کاری ها و خلاف کاری های بسیار را مورد عفو قرار میدهی.
«اقْبَلْ مِنِّي الْيَسِيرَ» این وجود بی ارزش و کوچک را از من قبول کن
«وَ اعْفُ عَنِّي الْكَثِيرَ» بی ادبی ها، جسارت ها و کاستی های مرا بر من ببخش.
«اِنَّكَ اَنْتَ الْغَفورُ الرَّحِيمِ» چرا که تو بخشنده و مهربانی.
در محضر استاد مهدي طيب 92/03/02
منبع
1. امام حسن عسکری ع، تفسیر منسوب، ص 330 و مجلسی، بحار، ج 16، ص 95.
2. سوره ی اَحزاب، آیه ی 50.
3. مجلسی، بحار، ج 78، ص 233 و قمی، مفاتیح، دعای سحرهای ماه رمضان.