اعتکاف
اعتكاف سنّت خوبي است که بعد از انقلاب در كشور ما رواج یافت. اصل اعتكاف اين است كه انسان از قيل و قال‌ها و اشتغالات زندگي مادّي فاصله بگيرد و خلوتي بين خود و خداي خود داشته باشد.
چرخه‌ی جريان روزمرّه‌ی زندگي دنيوي، انسان را دچار غفلت‌هايي می‌کند و سالك الي‌الله حتماً به خلوت‌هاي خاصّي بين خود و خداي متعال نیاز دارد.
اعتکاف فرصتی مغتنم است تا انسان از اشتغالات دنیوی و مادی و ظاهری بِبُرد و خلوتی برای معاشقه ی با رب و تفکّر در حقایق هستی پیدا کند؛ به آخرت خود بیندیشد و از این فرصت تفکّر و اندیشه، بهره های بزرگی برای ارتقاء کیفیّت زندگی ببرد.
اعتكاف، هم زمان خلوتي برای شخص فراهم مي‌کند و هم مكان مقدّسي در اختيار او قرار مي‌دهد.
البتّه سالك باید در همه‌ی سال ساعاتي براي خلوت پيش‌بيني كند و در هر شبانه‌روز دست‌کم يك ربع يا نيم ساعت براي خلوت كردن با خداي خود اختصاص دهد. با استمرار، اين خلوت تمام شبانه‌روز انسان را مي‌گيرد؛ به گونه‌اي كه بين هر جمعي هم باشد، خلوت او آسيب نمي‌بيند.
هرگز وجود حاضر غايب شنيده‌اي / من در ميان جمع و دلم جاي ديگر است
درهر صورت اعتكاف سه روزه‌ی ماه رجب يك بهانه و فرصتي است، براي چنين هدفي و همانند هر عمل عبادي ديگري، حتماً بايد با نيّت و قصد قربت توأم باشد.
در محضر استاد مهدي طيب