اشک های بی صدا

نداي ملك داعي هر شب تا به صبح به اهل زمين

عن النّبي ِ صلّي الله عليه واله:
أنّ الله تعالي نصب في السماء السابعه ملکاً، يقال له الدّاعي. فاذا دخل شهر  رجب ينادي ذلک الملک کلّ ليلة منه الي الصباح:

طوبي للذّاکرين!
طوبي للطّائعين!

يقول الله تعالي:
أنا جليس من جالسني،
و مطيع من أطاعني،
غافر من استغفرني،
الشهر شهري و العبد عبدي، والرحمه رحمتي،
فمن دعاني في هذا الشهر أجبته،
و من سألني أعطيته،
و من أستهداني هديته،
و جعلت هذا الشهر حبلاً بيني و بين عبادي
فمن اعتصم به وصل الیّ.

از پیامبر (ص) روایت شده است:
بدان که خداوند تعالی در آسمان هفتم فرشته‌ای را گماشته، که  داعی (دعوت کننده) نامیده می‌شود. پس هنگامی که  ماه رجب داخل شود، آن فرشته هر شب تا صبح ندا می‌دهد که:

خوشا به حال ذاکران،
خوشا به حال اطاعت کنندگان

خداوند تعالی می‌گوید:

من همنشین کسی هستم که با من بنشیند،
و مطیع آنم که اطاعتم کند،
آمرزنده‌ی کسی هستم که از من طلب بخشش کند.
ماه، ماه ِ من است و بنده، بنده‌ی من، و مهربانی و رحمت از آن من است،
پس هر کس بخواند مرا در این ماه اجابتش کنم،
و کسی که بخواهد از من عطایش کنم،
و هر کس از من هدایت جوید، هدایتش می کنم،
این ماه را ریسمانی میان خودم و بندگانم قرار دادم، هر کس بدان چنگ زند به من می‌رسد”