اشک های بی صدا

 سلطان محمود غلام سیاهی به نام ایاز داشت که خیلی شیفته و علاقمند به او بود. سلطان سالی یک‌بار مهمانی خاصّی برگزار می‎کرد که فقط مقامات عالی کشوری و لشگری حضور داشتند و در پایان مهمانی هم به هر یک اجازه می‎داد چیزی از سلطان بخواهند و همانجا دستور می‎داد خواسته‎اش را به او بدهند. یک سال که این مهمانی را برگزار کرد و در پایان، هر یک از مقامات چیزی از قبیل پول و طلا و جواهر و باغ و زمین مزروعی و گلّه‎ی اسب و گاو و گوسفند از سلطان خواستند؛ در آخر نوبت به ایاز رسید که کنار دست سلطان نشسته بود. همه چشم دوخته بودند که ایاز با توجّه به اینکه می‎داند سلطان تا چه حد به او علاقمند است، چه چیزی از او خواهد خواست.

 سلطان رو به ایاز کرد و گفت: خوب، تو بگو چه می‎خواهی؟

 ایاز سرش را پایین انداخت و بعد از لحظه‎ای دستش را روی شانه‎ی سلطان گذاشت، یعنی من خودت را می‎خواهم. همه تو را برای نعمت‎ها و هدایایت می‎خواستند، ولی من خودِ تو را می‎خواهم.

  دوست اهل بیت علیهم السّلام، خدا و اولیائش را برای خودشان می‎خواهد، نه برای نعمت‎ها و عطاهایشان.

 خدایا خودت را به ما نشان بده، بگذار قلب ما دچار شما شود و غیر شما از دل ما برود.

منبع:

مصباح_الهدی /صفحه 1١٧

http://ahlevela.ir/pdf/mesbah.pdf

  تاثیر همنشین

وقتی کسی جلوی شما خمیازه می کشد
شما هم اينكار راتكرار میكنيد.
مسببِ این حالت، سلولهای عصبی خاصی است در مغز، که به آنها نورون های آینه ای می گویند.

وظیفه ی این نورون ها، تقلیدِ ناآگاهانه از رفتار و کردار دیگران است.
مراقب همنشینان خودباشید
نورونهای آینه ای مغزتان بدون آگاهی شما، شما را مشابه اطرافیانتان می کند.

لذا از نبی گرامی اسلام نقل است: «شخص، بر عادت دوست خود است. پس باید بنگرد با که دوستی می‌کند.»

حضرت علی علیه السلام نیز فرمود:
«با اهل پرهیزکاری و حکمت، همنشینی و از آنها فراوان سؤال و تحقیق کن که اگر ناآگاه باشی، به دانایی می‌رسی و اگر دانا باشی، بر دانش تو افزوده می‌شود.
و در سخنی دیگر سفارش می‌کند:
«با دانشمندان همنشین باش تا علمت زیاد، ادبت نیکو و نفس تو پاکیزه شود».

اوقات و حالات دعا برای حضرت

در آیات و روایات،اوقات و حالات متعددی جهت دعا برای حضرت صاحب الزمان علیه السلام وارد شده است که از آن جمله است:

بعد از هر نماز واجب،بعد از هر دو رکعت نماز شب،در قنوت نمازها،در حال سجده،در سجده شکر،هر صبح و شام، آخرین ساعت از هر روز، روز پنج شنبه، شب و روز جمعه،روز نوروز،روز عرفه، عید فطر،عید قربان، روز دَحوالارض، روز عاشورا،شب و روز نیمه ی شیعیان،تمام ماه رمضان، بعد از ذکر مصیبت سیدالشهداء علیه السلام،بعد از زیارت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، پس از گریستن از ترس خداوند، پس از تجدید هر نعمت و زوال هر محنت، هنگام وارد شدن غم و اندوه، در سختی ها و گرفتاری ها، پس از نماز تسبیح(نماز جعفربن ابیطالب)، پیش از دعا برای خود و خانواده ی خود، عید غدیر، چهل روز مداومت به دعا برای فرج، ماه محرم و…..

منابع:
مکیال المکارم،ج۲،ص۱٨(ترجمه سید مهدی حائری قزوینی)
برگرفنه از موعودنامه مجتبی تونه ای

 مفاسد و زیان‌های بیکاری و سستی از نظر اسلام

بیکاری، سستی، تنبلی مفاسد و زیان‌های فراوانی به دنبال دارد و لذا در اسلام نیز سخت از آن نکوهش شده است که در این بحث ضمن هفت عنوان در ذیل بیان شده است.

1. بیکار، مورد غضب خداست:

همان‌طور که کار ارزشمند، بالاترین عبادت، جهاد، اطاعت خدا و موجب عزت است و کارگر محبوب پروردگار عالم است، بیکاری زشت و نکوهیده و نادرست و شخص بیکار مورد غضب خدا و نفرت خلق است. امام صادق(ع) نقل می‌کند: «ان الله یبغض کثره النوم و کثره الفراغ». «خواب زیاد و بیکاری زیاد مورد غضب خداست». و حضرت موسی‌بن جعفر(ع) فرمود: «ان‌الله عزوج لیبغض القبر النوام ان الله یبغض العبد الفارغ.» و «به راستی که خداوند خشم دارد به بنده‌ای که زیاد بخوابد و شخص بیکار ورد غضب خداوند است»

2. بیکار عقلش کم می‌شود:

کار و فعالیت، فکر و مغز انسان را به کار انداخته و عقل و تدبیر را زیاد می‌کند چنانچه امام صادق(ع) می‌فرماید: «التجاره تزید فی العقل» «تجارت و کار عقل را زیاد می‌گرداند»
3. بیکار، دعایش مستجاب نمی‌شود:
انتظاری که فرد بیکار، بدون تلاش دارد که دعایش و احتیاجاتش تأمین شود، بیجا بوده و همان‌طور که پیامبر(ص) فرمود: پنج دسته دعایشان به اجابت نمی‌رسد، یکی از آنها را فرمود: «رجل جلس فی بیته و قال اللهم ارزقنی و لم یطلب».«مردی که در خانه خود بیکار بنشیند و بدون اینکه دنیا تلاش و طلب روزی برود، بگوید: خدایا روزی نصیب من کن، دعایش مستجاب نمی‌شود»

 4. بیکاری و فقر:

شکی نیست که با کار و تلاش چرخ‌های اقتصادی به راه افتاد. و نیازمندی‌های مردم فراهم می‌شود و بیکاری سبب رکود اقتصادی و پایین آمدن سطح تولید و موجب کمبود و درماندگی و فقر می‌شود. و همان‌طور که امام صادق(ع) در پاسخ به فضیل ‌بن یسار که گفت: من امروز بیکارم، فرمودند، کذلک تذهب اموالکم و اشتد علیه «همین‌طور(با بیکار بودن) مال‌های شما از بین میرود و فقیر می‌گردید و سخت او را مورد نکوهش و توبیخ قرار داد و نیز می‌گوید: من کار را ترک کرده بودم(و فقیر و بی‌سرمایه شدم) امام صادق(ع) فرمود: هرگز، چنین(بیکار) مباش، درب مغازه خود را باز کن وسایل کارت را پهن کن و از پروردگارت روزی بخواه.

 5. بیکار از رحمت خدا بدور است:

کسی که کار و تلاش نمی‌کند که مخارج خود و عایله‌اش را تأمین کند و گوشه‌ای از بار جامعه را بر دوش نمی‌کشد بلکه خود و عایله‌اش سر‌باری بر دوش جامعه می‌باشند، ملعون و از رحمت خداوند به دور است، چنانکه پیامبر(ص) فرمود: «ملعون من التی کله علی الناس.» ملعون است هرکس که(کار و تلاش نمی‌کند) و بار و زحمت خود را بر جامعه تحمیل کرده است. و در حدیث دیگر فرمود: «ملعون‌ ملعون من یضیع من یحول» «ملعون از رحمت خدا به دور است، کسی که(بیکار بوده و با درمانده کردن) عایله‌اش را ضایع و بی‌ارزش کند»

 6. کم‌کاری بزرگترین عامل بدبختی:

همان‌طور که بیکاری زیان‌بار و بیکار مورد نکوهش است. کم‌کاری، سستی و تنبلی نیز نکوهیده و موجب ضرر است و فرد سست، بی‌حال و کم‌کار در امور دنیا و آخرت عقب ‌افتاده و ضرر می‌بیند، لذا، همان‌طور که در روایات اسلامی از بیکاری مزمت و نکوش شده از کم‌کاری و سستی نیز ملامت شده است، چنانکه امام باقر(ع) می‌فرمایند: «این لا بغض الرجل ان یکون کسلانا عن امر دنیا و من کسل عن امر دنیاه فهو من امر آخرته اکسل»: «من دشمن می‌دارم مردی را که در کار دنیایش بی‌حال و سست باشد و در کار آخرتش سست‌تر است» و امام صادق(ع) نیز فرمود: «کسی که در کار عبادت و نمازش سست باشد خیر(و خوبی) در آخرتش نیست و کسی که در اداره امور زندگیش سست و بی‌حال باشد خیر(و خوشبختی) در کار دنیایش نمی‌باشد» و نیز فرمود:«عدو العمل الکسل» «سستی و بی‌حالی دشمن کار است.

  منابع:
وسایل جلد 12(از کتاب کار و کارگر در اسلام)
وسایل ج 12 حدیث 9
وسایل ج 12 حدیث 3
وسایل ج 12 حدیث 1و4و9
سفیته البحار ج 1 ص 448
اهمیت کار و ارزش کارگر در اسلام، دفتر امور فرهنگی تبلیغات اسلامی، چاپ نشر 1377
اهمیت کار و مفاسد بیکاری، دفتر امور فرهنگی، از وزارت کار و امور اجتماعی
وسایل ج 13 ص245 و ص246

 ur

 امیدواریم خدای متعال به همۀ ما توفیق دهد که قدر موقعیتی را که موفق به درکش شده ایم را بشناسیم و لحظه ها و ساعات، لیالی و ایّام و دقائق و لحظات این ماه را به راستی قدر بدانیم و توشه های بزرگی که در مسیر سلوک الی الله و راه بندگی و عبودیت حقّ متعال می شود از این ماه برگرفت را برگیریم.

 نشود خدای ناکرده در پایان  ماه شعبان به جای این که احساس کنیم رحمت سرشار الهی ما را دربرگرفته، با احساس محرومیت و غبن این ماه را ترک کنیم. این ماه ماهی است که ما را برای دیدار با خدا مستعدا می کند.

 اگر ماه مبارک رمضان ماه تجلیه و تجلّی خدای متعال در آیینۀ دل سالک الی الله و ماه مهمانی و ضیافت و دید و بازدید با خداست، ماه شعبان المعظم ماه استعداد و آمادگی برای ورود به این ضیافت و برای موفقیت به این دیدار است.

 ان شاءالله خدای متعال به همۀ ما توفیق دهد بتوانیم از فرائض و نوافل این ماه در جهت مستعد شدن برای لقاءالله نهایت بهره را ببریم.

 رمز شروع مناجات شعبانیه با صلوات

 مناجات شعبانیه با #صلوات شروع می شود: «اللّهم صلّی علی محمّد و آل محمّد»
صلوات عنصر برقرار کننده ی ارتباط بین عبد و مولا است. پل ارتباطی است؛ رمز ورود است.

 مثلا، دیده اید که پادگان ها اسم شب دارند؟ اگر بخواهیم شب وارد محدوده ی آن پادگان شویم اگر آن اسم شب را بلد باشیم، همه ی نگهبان ها راه را باز می کنند و ما می توانیم داخل شویم. اما اگر اسم شب را بلد نباشیم راهمان نمی دهند و اگر بخواهیم وارد شویم به سمتمان تیراندازی می کنند؛ یا در دنیای کامپیوتر اگر بخواهیم وارد نرم افزاری شویم به پسورد احتیاج داریم، اگر پسورد نداشته باشیم نمی توانیم وارد شویم.
پسوردِ ارتباط با کانون الوهیت صلوات است. آن عنصری که این ارتباط را برقرار می کند و عبد را به مولا وصل می کند،  صلوات است. بدون آن، ارتباط محال است و امکان پذیر نیست. یک سدّ آتشی بر سر راه ساخته شده که غریبه وارد نشود و آن اسم ورودی که آشنا آن اسم را می برد و راه را بر روی او می گشایند صلوات بر محمّد و آل محمّد است.

  این به خاطر جایگاه بلندی است که پیامبر و اهل بیت عصمت و طهارت دارند. آنها واسطه ی خلقت عالم وجودند؛ به یک تعبیر مقام مشیت هستند؛ واسطه ی بین خالق و مخلوقند. لذا بدون این واسطه این ارتباط محال است و امکان پذیر نیست.

  بنابراین این مناجات چون می خواهد شما را به عالم الوهیت وصل کند باید با صلوات شروع شود؛ باید این اسم رمز را بگویید تا بتوانید وارد آن برنامه و نرم افزار شوید.

 در روایات ما هم هست که رمز استجابت  دعا صلوات است؛ لذا فرمودند اگر قبل و بعد از بیان حاجتتان صلوات بفرستید، چون صلوات دعایی است که قطعا در پیشگاه پروردگار مستجاب است، محال است خدا مقدّم و موخّر را اجابت کند و میانه را بدون اجابت بگذارد؛ لذا رمز اجابت دعا و مناجات هم صلوات است. به این لحاظ مناجات شعبانیه با صلوات شروع شد.

 پند های عرفانی

میرزا جواد آقای ملکی تبریزی ،می فرماید:

۱. دنیا، دار بلا و امتحان است

همه افراد به نحوى گرفتارى و مشکل دارند، گرفتارى دنیا خلاصى ندارد و لیکن به برکت و عنایت اهل‌بیت علیهم‌السلام زودگذر است، کارى کنید که در آخرت گرفتار نباشید. عمل در دنیا، میزان در آخرت است؛ پس عمل خود را خالصانه و براى رضایت خدا انجام دهید تا درب‌هاى رحمت بر شما باز شود.

۲. استفاده از عمر

بدانید که جوانى سرمایه‌اى بزرگ، اما زودگذر است که قابل برگشت نمى‌باشد؛ بنابراین از افرادى که معاشرت با آنان عمر انسان را هدر مى‌دهد بپرهیزید و در انجام وظایف شرعى و تحصیل کمالات کوشا باشید و بدانید دقت در مسائل شرعى در رأس همه امور است.

۳. برنامه‌هاى نجات‌بخش

انسان در هر حال باید برنامه‌ریزى داشته باشد تا در آخر عمر پشیمان نگردد. ساعاتى را براى عبادت و انجام واجبات در نظر بگیرد و زمانى را به فراگیرى معارف الهى، اخلاق حسنه، تهذیب نفس و مسائل شرعى اختصاص دهد، همان‌گونه که زمانى را هم براى رفع نیاز دنیوى خود قرار داده و آنچه که حلال و ستوده است انجام دهد.

 تنها راه برای محرمیت با قرآن فرقان و کلمات وجودی عالم و اسرار آفرینش، طهارت است و مطابق مراتب وجودی آنها طهارت را نیز مراتب است و در صورت طهارت، حشر با قرآن و نظام هستی تحقق می یابد و با تحقق حشر، قرآن و عالم نیز اسرارشان را مکشوف می نمایند
زیرا آیات و سور و حروف و کلمات قرآن فرقان با تمام مراتبشان و کلمات نوریه عوالم وجودی با همه تجلیات شان را زبان حال و مقالی است که:

ما سمیعیم و بصیریم و هشیم
با شما نامحرمان ما خامشیم

 البته دوام بر طهارت نیز بر رزق انسانی می افزاید و وسعت می بخشد که جناب رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: دم علی الطهارت یوسع رزقک.

 
جلددوم کتاب علامه حسن زاده ی آملی روحی فداه
شارح：استاد صمدی آملی حفظه الله

‍ علامه طهرانی اواخر عمر شريفشان مى‌فرمودند:

اين دعا را در قنوت نمازها بخوانيد و به أولاد خود نيز سفارش كنيد تا آن را بخوانند و بدان مواظبت نمايند:

اللَّهُمَّ ارْزُقنى حُبَّكَ، وَ حُبَّ مَن يُحِبُّكَ، وَ حُبَّ كُلِّ عَمَلٍ يوصِلُنى إلى قُربِكَ، وَ أَن تَجْعَلَكَ أَحَبَّ إلَىَّ مِمَّا سِواكَ، وَ أَن تَجعَلَ حُبّى إيّاكَ قآئِدًا إلى رِضوانِكَ، وَ شَوقى إلَيكَ ذآئِدًا عَن عِصْيانِكَ.

«پروردگارا! محبّت خود را روزيم گردان و محبّت كسى را كه تو را دوست دارد و محبّت هر عملى را كه مرا به جوار قرب تو مى‌رساند. و خود را نزد من

محبوب‌تر از غير خودت قرار ده! محبّت و مهر مرا به خود، راهبر به روضه رضوانت، و شوق و وجد مرا به خود، مانع از سرپيچى و عصيانت قرار ده!»

خدایا 
به که واگذارم می‌ کنی؟
به سوی که می ‌فرستی‌ ام؟
به سوی آشنایان و نزدیکان؟
تا از من ببرند و روی بگردانند!
یا به سوی غریبان و غریبه‌ گان تا گره در ابرو بیافکنند و مرا از خویش برانند؟
یا به سوی آنان که ضعف مرا می‌ خواهند و خواری ‌ام را طلب می‌ کنند؟
من به سوی دیگران دست دراز کنم؟
در حالی که خدای من تویی و تویی کارساز و زمامدار من 
ای توشه و توان سختی‌ هایم!
ای همدم تنهایی‌ هایم!
ای فریادرس غم‌ ها و غصه‌ هایم!
ای ولی نعمت‌ هایم‌!
ای پشت و پناهم در هجوم بی‌ رحم مشکلات!
ای مونس و مأمن و یاورم در کنج عزلت و تنهایی و بی‌ کسی!
ای تنها امید و پناهگاهم در محاصره اندوه و غربت و خستگی!
ای کسی که هر چه دارم از توست و از کرامت بی‌ انتهای تو!
تو پناهگاه منی
تو کهف منی
تو مأمن منی

قسمتي از دعاي عرفه