اشک های بی صدا

 رمز شروع مناجات شعبانیه با صلوات

 مناجات شعبانیه با #صلوات شروع می شود: «اللّهم صلّی علی محمّد و آل محمّد»
صلوات عنصر برقرار کننده ی ارتباط بین عبد و مولا است. پل ارتباطی است؛ رمز ورود است.

 مثلا، دیده اید که پادگان ها اسم شب دارند؟ اگر بخواهیم شب وارد محدوده ی آن پادگان شویم اگر آن اسم شب را بلد باشیم، همه ی نگهبان ها راه را باز می کنند و ما می توانیم داخل شویم. اما اگر اسم شب را بلد نباشیم راهمان نمی دهند و اگر بخواهیم وارد شویم به سمتمان تیراندازی می کنند؛ یا در دنیای کامپیوتر اگر بخواهیم وارد نرم افزاری شویم به پسورد احتیاج داریم، اگر پسورد نداشته باشیم نمی توانیم وارد شویم.
پسوردِ ارتباط با کانون الوهیت صلوات است. آن عنصری که این ارتباط را برقرار می کند و عبد را به مولا وصل می کند،  صلوات است. بدون آن، ارتباط محال است و امکان پذیر نیست. یک سدّ آتشی بر سر راه ساخته شده که غریبه وارد نشود و آن اسم ورودی که آشنا آن اسم را می برد و راه را بر روی او می گشایند صلوات بر محمّد و آل محمّد است.

  این به خاطر جایگاه بلندی است که پیامبر و اهل بیت عصمت و طهارت دارند. آنها واسطه ی خلقت عالم وجودند؛ به یک تعبیر مقام مشیت هستند؛ واسطه ی بین خالق و مخلوقند. لذا بدون این واسطه این ارتباط محال است و امکان پذیر نیست.

  بنابراین این مناجات چون می خواهد شما را به عالم الوهیت وصل کند باید با صلوات شروع شود؛ باید این اسم رمز را بگویید تا بتوانید وارد آن برنامه و نرم افزار شوید.

 در روایات ما هم هست که رمز استجابت  دعا صلوات است؛ لذا فرمودند اگر قبل و بعد از بیان حاجتتان صلوات بفرستید، چون صلوات دعایی است که قطعا در پیشگاه پروردگار مستجاب است، محال است خدا مقدّم و موخّر را اجابت کند و میانه را بدون اجابت بگذارد؛ لذا رمز اجابت دعا و مناجات هم صلوات است. به این لحاظ مناجات شعبانیه با صلوات شروع شد.