اشک های بی صدا

 در همسایگی مرحوم شهید مطهّری خانم بی‎‎حجابی زندگی می‎کرد که یک‌باره چادری شده بود. خودش تعریف کرده بود که ما اصلاً اهل دیانت نبودیم. یک بار به قصد تفریح با شوهرم به مشهد رفتیم و چند روزی را که آنجا بودیم، در تفریحگاه‎ها گذراندیم. روز آخر که می‎خواستیم به تهران برگردیم، من از خیابان جلوی حرم مطهّر امام رضا علیه السّلام عبور می‎کردم که از خیابان نگاهم به ایوان حضرت افتاد. سلامی ‎کردم و رد شدم. شب خواب دیدم که حضرت رضا علیه السّلام فرمودند: کسی که دعای یا مَن ‌تُحَلُّ ‌بِهِ ‌عقدُ ‌المَکَارِهِ (که در مفاتیح‌الجنان و صحیفه‌ی سجّادیه است) را بخواند، ما دست او را می‎گیریم. بعد از بیدار شدن از خواب، آن دعا را خواندم و تمام زندگی‌ام متحوّل شد و روح دیانت و معنویت بر زندگی ما حاکم شد.
 ائمّه علیهم السّلام حتّی کوچک‌ترین اظهار ارادت و محبّتی را بی‎‎پاسخ نمی‎گذارند.

 مصباح الهدي /ص٢٨٤