اشک های بی صدا

   گردش دو عالم به دور امام زمان (علیه السلام)…

 حضرت آیت الله وحید خراسانی مدظله:

 این قضیه را خود مرحوم حاج میرزا احمد کفائی، پسر مرحوم آخوند، برای خود من گفته، فرزند مرحوم آخوند مجسمه‌ای از تقوا بود!

‌- گفت: مادر من مریض شد؛ هر کار کردیم معالجه نشد؛ باخبر شدیم یک سیدی است که علم رمل دارد و از هر چیزی خبر می‌دهد.

 گفت: من و برادرم، به سراغ این سیّد بر آمدیم؛ یک روز در ایوان حضرت امیرالمومنین (علیه‌السلام) بودیم، یک سید با لباس مندرس از پله ایوان بالا آمد.

‌- ‌شخصی به ما گفت: آن سیّد، این است!

 من و برادرم جلو رفتیم، به او گفتیم که شما همان سید هستید؟! معلوم شد این شخص، همان سیّد است.

- گفت: من نیّتی کردم و اصلاً چیزی اظهار نکردم؛ آن سید تسبیحش را در آورده و دانه های تسبیح انداخته و بی‌معطّلی گفت:

 این نیت تو مربوط به یک زنی است؛ هر چه هم معالجه کردید، اثر نکرده و سه روز دیگر هم می‌میرد.

 برادرم که کنار من ایستاده بود، فهمید من چه نیت کرده‌ام و نیّتم مربوط به مادر بود. برادرم هم گفت: من نیتی دارم.
سید تسبیحش را گرفت و شمرد…

  یک مرتبه رنگش تغییر کرد! گفت: این نیت تو راجع به کسی بود که الآن در مکه بود، الآن در شام است، الآن در کوفه است، دو یا سه تا “الآن” گفت…

 و بعد گفت: این نیت تو در مورد کسی است که  دو عالم دورش می‌گردد. سپس گفت: نیتت مربوط به امام زمان (علیه السلام) است. ما متحیّر شدیم!

  امام زمان (علیه‌السلام) این است و البته این چیزی نیست؛ او فوق این چیزهاست. “بیمنه رزق الوی، بوجوده ثبتت الارض والسماء”

 همهٔ عالم وجود، دائر مدارِ وجود اوست و همه طفیلی او هستند!

- بعد اصرار کردیم که این  علم را به ما یاد بده! گفت: این علم توأم است با یک فقری که شخص را بیچاره می‌کند و شما هم تحمل ندارید! این مطلب را گفت و رفت.

 ما رفتیم قضیه را به آخوند گفتیم؛ آخوند با آن عظمت، متحیّر ماند که این کیست؟! بعد هم هرچه گشتیم دیگر پیدا نشد!

بیانات معظم له در ۲۳/ آذر /۱۳۸۸