اشک های بی صدا

امام صادق علیه السلام:

الذُّنُوبُ الَّتِي تُغَيِّرُ النِّعَمَ الْبَغْيُ وَ الذُّنُوبُ الَّتِي تُورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُ وَ الَّتِي تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَ الَّتِي تَهْتِكُ السُّتُورَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ الَّتِي تَحْبِسُ الرِّزْقَ الزِّنَا وَ الَّتِي تُعَجِّلُ الْفَنَاءَ قَطِيعَةُ الرَّحِمِ وَ الَّتِي تَرُدُّ الدُّعَاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَوَاءَ عُقُوقُ الْوَالِدَيْن‏

? گناهی كه نعمت ها را تغيير مى دهد، تجاوز به حقوق ديگران است.
?گناهى كه پشيمانى مى آورد، قتل است.
?گناهى كه گرفتارى ايجاد مى كند، ظلم است.
?گناهى كه آبرو مى بَرد، شرابخوارى است.
?گناهى كه جلوى روزى را مى گيرد، زناست.
?گناهى كه مرگ را شتاب مى بخشد، قطع رابطه با خويشان است.
?گناهى كه مانع استجابت دعا مى شود و زندگى را تيره و تار مى كند، نافرمانى از پدر مادر است.
(علل الشرايع ج 2، ص 584 ، ح 27)