اشک های بی صدا

زودباوری

♦️با تجربه ­ای که فقیر دارم، ‌آنچه از حضرت استاد عارف بالله سیدعبدالکریم کشمیری دیدم در دیرباوری نقل­ها و گفته­ ها این است که:

بعضی بزرگان در عین این­که دارای امتیازاتی بودند از معرفت و محبّت و ذکر و فکر، امّا کمی خوش باور بودند و افرادی که مطالبی را نقل می­کردند باور می­داشتند و این به عنوان سندی درباره اوتاد و ابدال و … یادداشت شده؛ و دیگران که مطالب را می­خواندند به باور می­رسیدند.

حتّی در نقل­های ابن عربی هم اگر کسی اهل کشف و شهود باشد و خودش مطالب و مسائل را چشیده باشد درمی ­یابد که بعضی مطالب نقل شده ایشان از دیگران از این قاعده مستثناء نبوده است و صرف خواب و سنه و مکاشفه ­ای دلیل بر واقعیت نخواهد بود.

♦️چون همه افراد بر طبق نسخه استاد عرفان عملی راه نرفته بلکه به زحمتی، به مشاهده ­ای توفیق می­ یابند فکر می­کنند که به صواب است و همه جا آن را دهان به دهان، سینه به سینه نقل می­کنند در حالی که آنچه مشاهده شده است وحی نیست و در مشاهده، احتمال خطا و سهو می­رود ولی در معاینه احتمال خطا نمی­رود.

♦️یکی از اساتید ما که غفران و رحمت حق بر او باد که از عالمان ربّانی بوده و قریب هفت سال در درس ایشان شرکت داشتم بارها و بارها از ظهور امام زمان در سال 1414 هجری قمری خبر می­دادند. با آن شهرتی که ایشان داشت کسی احتمال خطا نمی­داد امّا قریب 20 سال از آن تاریخ می­گذرد و متأسفانه هیچ خبری نشد که نشد.

کسانی که گفته ­اند ایشان حضرت را رؤیت نکرده، حتّی یک­بار درباره ابدال و اوتاد از ایشان چیزی شنیده نشد با این­که حافظه خوبی داشتند و مطالبی از شرح بعضی بزرگان اهل معرفت نقل می­کردند.

 مقامات معنوی؛ گزیده ای از مقام اوتاد
 استاد سید علی اکبر صداقت