اشک های بی صدا

عن النّبي ِ صلّي الله عليه واله:
أنّ الله تعالي نصب في السماء السابعه ملکاً، يقال له الدّاعي. فاذا دخل شهر #رجب ينادي ذلک الملک کلّ ليلة منه الي الصباح:

طوبي للذّاکرين!
طوبي للطّائعين!

يقول الله تعالي:
أنا جليس من جالسني،
و مطيع من أطاعني،
غافر من استغفرني،
الشهر شهري و العبد عبدي، والرحمه رحمتي،
فمن دعاني في هذا الشهر أجبته،
و من سألني أعطيته،
و من أستهداني هديته،
و جعلت هذا الشهر حبلاً بيني و بين عبادي
فمن اعتصم به وصل الیّ.

از پیامبر (ص) روایت شده است:
بدان که خداوند تعالی در آسمان هفتم فرشته‌ای را گماشته، که #داعی (دعوت کننده) نامیده می‌شود. پس هنگامی که  ماه رجب داخل شود، آن فرشته هر شب تا صبح ندا می‌دهد که:

خوشا به حال ذاکران،
خوشا به حال اطاعت کنندگان

خداوند تعالی می‌گوید:

من همنشین کسی هستم که با من بنشیند،
و مطیع آنم که اطاعتم کند،
آمرزنده‌ی کسی هستم که از من طلب بخشش کند.
ماه، ماه ِ من است و بنده، بنده‌ی من، و مهربانی و رحمت از آن من است،
پس هر کس بخواند مرا در این ماه اجابتش کنم،
و کسی که بخواهد از من عطایش کنم،
و هر کس از من هدایت جوید، هدایتش می کنم،
این ماه را ریسمانی میان خودم و بندگانم قرار دادم، هر کس بدان چنگ زند به من می‌رسد”

 برگرفته از کتاب  المراقبات میرزا جواد ملکی تبریزی