اشک های بی صدا

 دل مثل غنچه‎ی گل است. خداوند غنچه‎ی ولایت و محبّت اهل بیت علیهم السّلام را در سرّ مؤمنین قرار داده است. این غنچه در آغاز سفت است، آفتاب دنیا نمی‎تواند این غنچه را باز و شکوفا کند. باران رحمت الهی که ببارد و خورشید محمّد صلّی الله علیه و آله و سلّم که بتابد، این غنچه می‎خندد و باز می‎شود. این غنچه جز با بوی عطر محمّد و آل محمّد علیهم السّلام نمی‎خندد. وقتی غنچه‎ی دل انسان با خدا خندید و از خدا و حقیقت نفس خودش راضی شد، دیگر  غم او را نمی‎گیرد. موت غنچه‎ی دل مؤمن را باز می‎کند. با  موت، این گل می‎شکفد و زیباییش را آشکار و عطرش را پراکنده می‎کند. هر دلی که خندید، دیگر نه مخلوق او را می‎شناسد و نه او مخلوق را می‎شناسد؛ تنها خدا او را می‎شناسد و او نیز تنها خدا را می‎شناسد.

شرح و توضیح مصباح_الهدی /مبحث یازدهم:محبت ٨ / استادمهدی طیّب

فایل pdfکتاب  مصباح_الهدی