اشک های بی صدا

♦️یکی از دردهایی که وقتی گریبان­گیر عاشق می­شود او را خسته و ناامید می­کند وقتی که بی­استقامتی بر او عارض می­شود.

بی­ صبری دردیست بسیار سخت که به هر علّتی معشوق صلاح عاشق ندانست که او را به وصال برساند، در بوته ناشکیبایی می­گذارد.

بیشتر این مسئله در ایّام فراق و قبض و فشار روحی اتّفاق می­افتد که عاشق را کلافه و آشفته می­نماید تا جایی که درد بی­صبری او به زبان جاری می­شود و شکایت و گله و اعتراض را بر معشوق روا می­دارد.

♦️در مقام عشق، عاشق وصال همیشگی را می­خواهد و فاصله و فراق را دوست نمی­دارد و به رنج و درد گرفتار می­شود.

البّته دوام وصل میسّر نمی­شود مگر برای قلیلی از عاشقان؛ چه آن که در طبیعت حاکم بر جهان، مانند تغییر فصول و هلال قمر، و دور زمین و خورشید و افلاک و … برمی­ آید که قضاء و قدر هم بر یک منوال و قاعده نیست.

یک دمِ هجران، بَرِ عاشق چو سال
وصل سالی متّصل پیشش خیال

نکته­ ای که در این باره اشاره می­شود این است که فراق مسائلی برای خود دارد و در وصال هم نوعی موضوعات خاص خودش، و این رسیدنی است و با حرف و نوشتار نمی­شود حقیقت آن دو را ترسیم کرد.

♦️عشق های واقعی، درسی و کلاسی نیست بلکه چیزی است که هر روزش یک تجربه و سوز است و تأثیر معشوق بر عاشق هر ساعتی با ساعت دیگر فرق می­کند.

عاشق، دردمند است و روح و جسمش بیمار می­باشد، دائماً میل به انرژی و قرص و آمپول عشق دارد تا مداوا شود.

چون در فراق در اضطراب و تشویش خاطر است پس وصال که می­آید این اضطراب از بین می­رود و سرخوش می­شود.

شاد باش ای عشق خوش سودایِ ما
ای طبیب جمله علّت های ما

 مقامات معنوی؛ مقام عاشقین
 استاد سید علی اکبر صداقت