اشک های بی صدا

 _ انسانهای بزرگوار ، بیشترین کلامشان تشکّر از دیگران است .
 _ انسانهای نظر بلند ، هرکاری برای هرکسی می کنند ، بازهم با شرمندگی می گویند : ببخشید که بیشتر از این از دستم بر نیامد !
 _ انسانهای بامحبّت ، در نهایتٍ مهربانی ، همه را با “جانم” ، “عزیزم” ، خطاب می کنند .
 _ انسانهای متواضع ، تقریباً در مقابلٍ خواستهٔ همهٔ دوستان می گویند : چشم ، سعی میکنم .

 _ انسانهای دانا ، در جوابٍ بیشترٍ سوالات ، می گویند : نمی دانم .

  _انسانهای دروغگو ، تقریباً حرف هیچ کس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ میگویند .
 _ انسانهای نا امید ، همیشه آیهٔ یأس می خوانند .
 _ انسانهای حیله گر ، معتقدند که همه مشغولٍ توطئه هستند
 _ انسانهای تنگ نظر ، هرکاری برای هرکس انجام دهند ، چندین برابر می بینندش .
 _ انسانهای پرتوقع ، انتظار دارند همه در مقابلٍ حرف هایشان بگویند چشم !
 _ انسانهای حسود ، فکر می کنند که همه به آنها حسادت می کنند .
 _ انسانهای نادان ، تقریباً در موردٍ هر چیزی می گویند: من میدانم !