اشک های بی صدا

اشتقاق عشق

عشق را از عَشَقه گرفته ‏اند؛ و عشقه آن گياهى است كه در باغ پديد مى ‏آيد و از بن درخت مى ‏رويد. پس سر بر مى ‏آورد و خود را در درخت مى ‏پيچد و هم چنان مى ‏رويد تا جمله درخت را فرا گيرد؛ و چنانش در شكنجه كند كه نم در ميان رگ درخت نماند و هر غذا كه به واسطه آب و هوا به درخت مى ‏رسد به تاراج مى ‏برد تا آن گاه كه درخت خشك مى ‏شود.

ديگرى گفته است: اشتقاق عشق از عشقه گرفته ‏اند و آن گياهى باشد كه در درخت بپيچد و آب درخت را فرو خورد و گيرد پس لون (رنگ) او زرد كند و ثمره از او باز گيرد و برگ او بريزد. پس خشك گرداند و جز افكندن و سوختن نشايد.

تحفه معلم ؛ سید علی اکبر صداقت