اشک های بی صدا

استمداداز روح ولایت علوی

یکی از وقایعی که در روز بیست و چهارم ماه رجب در سال هفتم پس از هجرت رخ داد، ماجرای جنگ خيبر و فتح قلعه‌ی خِیبَر به‌دست امیرالمؤمنین علیه السلام است که واقعه‌ی بسیار عظیمی است. ظاهر واقعه بسیار درس‌آموز و تأمّل‌ برانگیز است و نقش فوق‌العاده عجیب امیرالمؤمنین علیه السلام را در آن نبرد نشان می‌دهد.

امیرالمؤمنین علیه السلام با دست یدُاللّهی خودشان درِ قلعه‌ی یهود خيبر را که چهل پهلوان، فقط باز و بسته‌اش می‌کردند؛ از‌جا کَندند و در‌حالی‌که در میان خَندَقی که یهودیان دور قلعه حفر کرده بودند، کف پای امیرالمؤمنین علیه السلام روی زمین نبود و ایشان بین زمین و آسمان ایستاده بودند؛ آن در را پل قرار دادند و لشکریان اسلام با عبور از روی آن پل، از خندق عبور کردند؛ سپس حضرت آن در را به فرسنگ‌ها دورتر پرتاب کردند.چه نیرویی در امیرالمؤمنین علیه السلام ظهور کرد که چنین اتّفاقی به دست حضرت واقع شد؟! .

در جنبه‌ی باطنی هم درِ قلعه‌ی خِیبَرِ نفس اَمّاره‌ی ما، که سپاه یهود باطنی ماست، جز به یَدِ ولایتیِ امیرالمؤمنین علیه السلام قابل کنده‌شدن نیست و قلعه‌ی نفس جز با استمداد از ولایت مولایمان امیرالمؤمنین علیه السلام قابل فتح و گشودن نیست.

اگر کسی می‌خواهد بر یهود باطنی خود پیروز شود، باید از روح ولایت علوی استمداد جوید و به مدد آن بزرگوار، خصوصاً در این ماه که ماه میلاد امیرالمؤمنین علیه السلام است، به این فتح عظیم در باطن، که فَتحُ‌الفُتوح است، نائل شود.

در محضر استاد مهدي طیب 92/03/09