اشک های بی صدا

 آرزوهای دراز

 آدمي از تار و پول‏ امل و آرزو در خيال خود نقشه‏‌ها مي‏سازد و يكمرتبه يك حادثه كوچك همه‏ آنها را نقش بر آب مي‏‌كند، فكر و عقيده و امل و آرزوي او را به كلي‏ عوض مي‏‌كند. فرض كنيد آدمي را كه سالم در كوچه و خيابان راه مي‏رود و در سر نقشه‏‌ها مي‏‌پروراند، يكمرتبه پزشكان با كمال تأسف به او خبر بدهند كه‏ مبتلا به سرطان است و چاره پذير نيست، فكر كنيد چه غوغايي در جهان آمال‏ و آرزوها و افكار و نقشه‏‌هاي اين آدم پيدا مي‏شود، مانند شهري كه سيل در آن افتاده باشد و همه كوچه ها و خانه ها را گرفته باشد ديوارها و خانه ها يكي پس از ديگري فرو مي‏‌ريزد، بلكه مانند شهري كه بمب اتمي در آن‏ انداخته باشند همه با هم زير و رو مي‏شوند.

  گاهي مشاهده يك منظره‏ وحشتناك بدون آنكه منتهي به مرگ بشود افكار و عقايد آدمي را عوض مي‏‌كند، مثلا هواپيما سقوط مي‏كند و او جان به سلامت مي‏‌برد و يا آنكه كشتي طوفاني مي‏شود و او به كمك امواج به ساحل مي‏رسد ولي خاطره آن‏ منظره وحشتناك كه مرگ را در جلو چشم خود مي‏‌ديده هيچگاه از ذهنش محو نمي‏‌شود. سستي و بي بنيادي كاخ امل و آرزو در اين گونه مواقع خوب ظاهر مي‏‌گردد. آري اگر كاخ روحيه آدمي كاخ امل و آرزو باشد سست بنياد است، تصور مرگ و فكر نزديك شدن مرگ مانند بمبي آن را فرو مي‏‌ريزد، ولي اگر اين كاخ كاخ ايمان و عقيده و علم باشد، تصور مرگ و بلكه خود مرگ‏ كوچكترين تأثيري در آن نخواهد داشت.

 حکمتهاواندرزها ، شهید مطهری (ره)