ثواب شگفت انگیز لعن بر جبت و طاغوت
ثواب شگفت انگیز لعن بر جبت و طاغوت
مرحوم علاّمه حاج میرزا ابوالفضل طهرانی، در کتاب «شفاءالصدور فی شرح زیارۀ العاشور» می نویسد:
فاضل زاهد ورع، آخوند ملامحمدکاظم هزار جریبی که از تلامذه استاد اعظم آقای بهبهانی قدّس سرّه بوده، و خود از فضلای محدّثین و عرفای محصّلین است، در کتاب « جمع الفضائح لأرباب القبایح» از ابوحمزه ثمالی رضی الله عنه حدیث نقل می کند که وی از امام همام، زین العابدین و سیّدالساجدین علیه السلام روایت کرده که فرمود:
مَن لَعَنَ الجِبتَ وَ الطّاغُوتَ لَعنَۀً واحِدَۀً، کَتَبَ اللهُ لَهُ سَبعِینَ اَلفَ اَلفِ حَسَنَۀٍ، وَ مَحَی عَنهُ سَبعِینَ اَلفَ اَلفِ سَیّئَۀٍ، وَ رَفَعَ لَهُ سَبعِینَ اَلفَ اَلفِ دَرَجَۀٍ؛ وَ مَن أمسَی یَلعَنُهُما لَعنَۀً واحِدَۀً کَتَبَ لَهُ مِثلَ ذَلِکَ. قالَ اَبُوحَمزَۀ: فَمَضَی مَولانا عَلیُّ بنُ الحُسَین علیه السَّلام، فَدَخَلتُ عَلَی مَولینا اَبِی جَعفَر مُحَمَّدٍ الباقِر علیهِ السَّلام فَقُلتُ: یا مَولای! حَدیثٌ سَمِعتُهُ مِن اَبیکَ، فَقالَ: هاتِ یَا ثُمالِی! فَأعَدتُ عَلَیهِ الحَدیثَ، فَقالَ: نَعَم یا ثُمالی! أتُحِبُّ أن أزِیدَکَ؟ فَقُلتُ: بَلی یا مَولای! فَقالَ: مَن لَعَنَهُما لَعنَۀً واحِدَۀً فِی کُلّّ غَداۀٍ، لَم یُکتَب عَلَیهِ ذَنبٌ فِی ذلِکَ الیَومِ حَتَّی یُمسِیَ، وَ مَن أمسَی وَ لَعَنَهُمَا لَم یُکتَب لَهُ ذَنبٌ فِی لَیلَۀٍ حَتَّی یُصبِحَ. قالَ اَبُوحَمزَۀ: فَمَضَی اَبُوجَعفَرٍ علیه السَّلام، فَدَخَلتُ عَلَی مَولینَا الصَّادق علیهِ السَّلامُ فَقُلتُ: حَدیثٌ سَمِعتُهُ مِن أبیکَ وَ جَدَّک، فَقالَ: هاتِ یا اباحَمزَۀ! فَأعَدتُ عَلَیهِ الحَدیثَ، فَقالَ: حَقّاً یا اَباحَمزِۀ! ثُمَّ قالَ: وَ یَرفَعُ لَهُ اَلفَ اَلفِ دَرَجَۀٍ، ثُمَّ قالَ: إنَّ اللهَ واسِعٌ کَرِیمٌ.
امام سجّاد فرمود: هرکس جبت و طاغوت را در روزی یک دفعه لعنت کند، خدای تعالی هفتاد هزار هزار حسنه برای او بنویسد و هفتاد هزار هزار گناه از او محو می کند و هفتاد هزار هزار درجه برای او بلند کند؛ و هرکس شب یک دفعه آن دو را لعنت کند، همین ثواب در دیوانش نوشته شود. ابوحمزه گوید: چون علیّ بن الحسین علیه السلام درگذشت، بر مولای خود ابوجعفر امام محمّد باقر علیه السلام داخل شدم و گفتم: ای مولای من! حدیثی از پدر تو شنیدم فرمود: بگو، من حدیث را بازگو کردم، فرمود: چنین است ای ثمالی! دوست داری که من زیاده بر این بگویم؟ عرض کردم: بلی ای مولای من! فرمود: هر کس یک بار لعنت کند آن دو را در هر صبح، آن روز را بر او گناهی نوشته نشود تا شام کند، و هر که شب یک بار آن دو را لعنت نماید، آن شب بر او گناهی نوشته نشود تا صبح کند. ابوحمزه می گوید: چون باقر علوم النبیین درگذشت، به خدمت مولای خود صادق آل محمد صلّی الله علیه وآله شتافتم و گفتم: مولای من! حدیثی از پدرت و جدّت شنیده ام، فرمود: بیار ای ابوحمزه! من حدیث را خواندم، فرمود: حق است ای ابوحمزه! آنگاه فرمود: و بلند می شود برای او هزارهزار درجه (یعنی علاوه برآنچه ذکر شد) و خداوند، واسع العطا و کریم است.
(شفاءالصدور فی شرح زیارۀ العاشور، ج2، ص378-380)