اشک های بی صدا

از «ابن جوزى» نقل شده است: «در هنگام زفاف فاطمه«س»بعد از دادن جامة عروسى خود به فقیر
جبرئیل به محضر رسول خدا«ص» آمده، عرض کرد: یا رسول الله! پروردگارت سلام مى‏ رساند، و مرا نیز فرمان داده که به فاطمه«س»سلام برسانم و براى فاطمه«س»جامه ‏اى از دیباى سبز و از جامه ‏هاى بهشتى فرستاده است. فاطمه«س» بعد از پوشیدن لباس نزد پدر آمد، حضرت با عباى خود، و جبرئیل با بالهاى خود آن جامه را پوشاندند تا نور آن باعث آزار دیدگان نشود.» ) (1)

روزى بعضى از یهودیان خدمت پیامبر«ص» رسیده، عرض کردند: «ما حق همسایگى داریم، درخواست مى ‏کنیم دخترت فاطمه«س»را به عروسى ما بفرستى تا مجلس جشن ما به قدوم آن حضرت زینت گیرد.»

پیامبر«ص»فرمود: «فاطمه، زن على بن ابیطالب«ع»است و در اطاعت او مى ‏باشد.» اما آنها اصرار کردند که تو شفاعت کن که على«ع» به او اجازه دهد. بعد از اجازه، یهودیان خود را به هر آنچه از لباسهاى خوب و فاخر و جواهرات داشتند، آراستند و گمان مى‏ کردند که فاطمه«س»با لباس فقیرى مى ‏آید و او را استهزا مى ‏کنند؛

اما جبرئیل نازل شد و #لباسی_بهشتى با جواهرات بى‏ نظیرى - که چشم روزگار مانند آن را ندیده بود - با خود آورد و فاطمه«س»آن را پوشید و به مجلس عروسى رفت و زنان چون این منظره را دیدند، به سجده افتاده، مسلمان شدند و به سبب آن بسیارى دیگر از یهودیان نیز مسلمان شدند. (2)

مـنابع:
1-. احقاق الحق، ج‏10، ص‏401.
2-. بحارالانوار، ج‏43، ص‏30.