اشک های بی صدا

«إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً * عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً * يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً * وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً * إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً؛

به يقين ابرار (و نيكان) از جامى مى‏نوشند كه با عطر خوشى آميخته است * از چشمه‏اى كه بندگان خاص خدا از آن مى‏نوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مى‏سازند! * آنها به نذر خود وفا مى‏كنند، و از روزى كه شرّ و عذابش گسترده است مى‏ترسند * و غذاى (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند، به «مسكين» و «يتيم» و «اسير» مى‏ دهند! * (و مى ‏گويند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مى‏كنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمى‏ خواهيم!» (9- 5)

طبق روایات متعدد، آیات ابتدایی سوره مبارکه انسان در شأن اهل بیت (علیهم السلام) و به دنبال بخشیدن غذای خود به مسکین و یتیم و اسیر در سه روز متوالی نازل شده است. خداوند پس از این آیات، به نعمت های بهشتی که خداوند برای این «ابرار» در نظر گرفته است اشاره می فرماید. نعمت هایی همچون: «تخت هایی که ابرار در زیر سایه درختان بر آن تکیه می زنند»، «میوه های بهشتی»، «نوشیدنیهای بهشتی»، «جامهایی از طلا که پسران زیبارو نوشیدنیهای بهشتی را در آن جامها به ابرار می نوشانند» و … . مرحوم علامه طباطبایی در ذیل این آیات و فارغ از توجه به نزول این آیات در شأن اهل بیت (علیم السلام)، می فرمایند:

«اين را هم بايد دانست كه در آيات مورد بحث نعمت زنان بهشتى يعنى «حور العين» را جزو نعمت‏هاى بهشتى ذكر نكرده با اينكه در كلام مجيد خداى تعالى هر جا سخن از نعيم بهشت شده، حور العين جزو مهم‏ترين آنها ذكر شده است. ممكن است از ظاهر جريان چنين فهميده شود كه علت آن اين بوده كه در بين ابرار مورد نظر آيات، كسى از طايفه زنان بوده (و خداى تعالى براى رعايت حرمت او سخن از حور العين به ميان نياورده است).»

منابع:

المیزان فی تفسیر القرآن؛ ج20، ص131
آلوسى، محمود بن عبدالله، روح المعاني في تفسير القرآن العظيم و السبع المثاني؛ ج15، ص174

.