نکاتی از بزرگان سیر و سلوک در آداب چهله نشینی (3)
نکاتی از بزرگان سیر و سلوک در آداب چهله نشینی (3)
13. یکی از آداب چهلّه نشینی را ترک اعتراض به خدای متعال گفتهاند؛ چون اغلب ما علیٰرغم تدیّن و تقدسّمان نسبتبه شرایطی که خدا در زندگی برای ما پیش آورده است، چه در جنبههای مادّی و بعضاً حتّی در جنبههای روحی و معنوی، بهخدا اعتراض داریم؛ از خدا گلهمندیم؛ با خدا دعوا داریم و ساخط و غضبناک بر خدا هستیم. [اینها تعابیری است که در احادیث وجود دارد و به آنها اشاره کردهایم.] در این چهلّه انسان اعتراض به خداوند را ترک کند؛ تسلیم خدا و پذیرای آنچه که خداوند برای او مقدّر کرده است، باشد؛ با خدا دعوا نداشته باشد؛ از خدا گلهمند نباشد؛ خاطر او از خدا مکدّر نباشد و از خدا دلخور نباشد.
در این زمینه دو جنبه وجود دارد:
جنبهی تکوینی، یعنی آنچه که خدا با ما کرده است و جنبهی تشریعی، یعنی آنچه که به ما دستور داده که انجام دهیم. نسبتبه هیچیک از این دو مورد، یعنی آنچه خدا با ما کرده، یا آنچه خداوند به ما امر کرده است که انجام دهیم، معترض، دلخور، ناراضی و ناخرسند نباشیم.
14. یکی دیگر از آدابی که برای چهلّهنشینی ذکر شده، جوع و کمخوردن است.
البتّه نه به این معنا که بهقدری کم بخورد که رمقی برای او نماند و بهخاطر ضعف، از حال برود.
بلکه شکمچرانی و پرخوری نکند و دنبال لذّتجویی از راه طعام نباشد. به حدّاقل ضروری اکتفا کند.
از حدّاقل کمتر هم استفاده نکند؛ چون توان او را برای عبادت و طاعت در چهلّه میگیرد؛ امّا بیش از آن حد هم به خوردن نپردازد.
تا جایی که میتواند در طول این چهلّه روزه بگیرد و اگر همهی این چهل روز را نمیتواند، حدّاقل روزهای دوشنبه و پنجشنبه را روزه داشته باشد. اگر در این مدّت، روزهی روزهای خاصّی هم مستحب است، آنها را هم از دست ندهد.
15. نکته ی دیگر در آداب چهلّهنشینی، پرهیز از خوردن غذاهایی است که باعث سنگینی انسان میشود؛ نوعی رخوت، سستی و خوابآلودگی در فرد ایجاد میکند؛ شادابی، پرتوانی و سرزندگی برای عبادت را از انسان میگیرد و کسالت را بر او حاکم میکند. غذاهای سنگین، غذاهایی که ادویهجات فراوانی در آن بهکار رفته است، غذاهای بسیار چرب و امثال اینها، چنین خواصّ منفییی دارند.
ادامه دارد…
استاد مهدي طيب 92/06/14