اشک های بی صدا

مجوسى مسلمان شد

 سبط بن جوزى در كتاب تذكرة الخواص خود مى ‏نويسد:

مردى از سادات در بلخ ساكن بود و يك زن و چند دختر داشت. پس از مدتى وفات نمود. وضع زندگى زن و فرزندان او بسيار سخت شد. چون آبرومند و مورد سرزنش دشمنان بودند؛ زن با دختران خود به شهر سمرقند رفتند. زن گويد: داخل مسجدى جاى گرفتم و براى تهيه غذا به جستجو پرداختم. در راه ديدم دور شخصى را گرفته‏اند: پرسيدم او كيست؟ گفتند: شيخ و بزرگ اين ناحيه است. نزدش رفتم و جريان فقر بچه سيدها را نقل كردم، گفت: شاهد بياور و توجهى به من نكرد!!

مأيوسانه بر مى ‏گشتم كه ناگهان در خيابان ديدم روى سكويى، شخصى نشسته و عده ‏اى اطرافش هستند. پرسيدم او كيست؟ گفتند: او داروغه (رئيس و نگهبان شهر) است و مذهب مجوسى (زرتشتى) دارد. نزدش رفتم و جريان زندگى خود را برايش باز گفتم. او كسى را دنبال زن و فرزندانش فرستاد و آمدند و گفت:

برويد اين زن علويه و بچه‏ هاى او را به منزل ببريد و پذيرائى كنيد. من و فرزندانم را به منزل بردند، به حمام فرستادند و لباس عالى و غذايى لذيذ دادند و كمال پذيرايى را از ما كردند.

  شيخ شهر، نيمه شب خواب مى‏ بيند كه قيامت است و پرچمى در بالاى سر پيامبر صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏آله بلند است. قصر بسيار زيبائى از زمرد به چشم مى‏ خورد. مى‏پرسد؛ اين قصر از آن كيست؟ گفتند: متعلق به مردى خداپرست است. نزد پيامبر مى ‏رود تا اجازه ورود بگيرد؛ حضرت صورت از او برگردانيد. عرض كرد: من مسلمانم چطور رو برمى گردانيد؟فرمود: شاهد بياور كه مسلمانى! شيخ از خواب بيدار شده و متوجه اشتباه خود مى ‏شود. افرادى را دنبال آن زن و فرزندانش فرستاد، تا به آن‏ها كمك كنند. گفتند: خانه آن مجوسى «داروغه شهر» مى ‏باشد. از داروغه تقاضا كرد، آن‏ها به منزل او بيايند گفت: اصلاً ممكن نيست. شيخ هزار دينار نزدش گذاشت تا آنان به خانه او بيايند، قبول نكرد. مجوسى گفت: آن خوابى كه تو ديشب ديدى من هم آن را ديدم و من و خانواده ‏ام مسلمان شديم.

  پيامبر را درخواب ديدم كه فرمود: آن قصر از تو و خانواده ات مى‏ باشد براى آنكه آن زن علويه و بچه ‏هاى او را پناه دادى؛و تو از اهل بهشتى.

 فتوحات
 استاد سید علی اکبر صداقت