عزلت
عزلت
شخص گوشه‌گیر در دژ و قلعه خداوند پناه گرفته و خود را به حفظ الهی کشانده است. خوش به حال کسی که در ظاهر و باطن با خداوند یگانه شد.
عزلت به ده خصلت محتاج است:
1. شناخت حق و باطل
2. دوست داشتن بی‌چیزی
3. برگزیدن شدت و سختی
4. زهد (بی‌اعتنایی به دنیا)
5. غنیمت شمردن خلوت
6. اندیشیدن در آینده خویش
7. کوشش در عبادت کند و آن را کم و خود را مقصر بداند.
8. ترک عجب
9. ذکر بسیار بدون غفلت، چون غفلت دام شیطان و اساس هر گرفتاری و سبب هر حجابی خواهد بود
10. خالی بودن خانه از هر چیزی که در آن‌وقت احتیاج نباشد.
حضرت عیسی علیه‌السلام فرمود: «زبان خود را زندان کن تا دلت آباد گردد و در خانه‌ات بنشین و از ریا بپرهیز و از زیادی معاش دوری نما و بر معاصی خودت گریه کن و از مردم بگریز، مانند گریختنت از شیر».
چراکه مردم در گذشته دوای درد هم بودند و امروز برای یکدیگر موجب درد شده‌اند، پس درهرحال از خدا بترس.
ربیع بن خُثیم فرمود: «اگر بتوانی درجایی باشی که کسی تو را نشناسد و تو هم کسی را نشناسی، این کار را انجام بده».
از آثار عزلت این است که جوارح از کارهای بیهوده محفوظ و دل از خیالات فارغ و سلامتی در زندگی حاصل و دام‌های شیطانی شکسته و دوری از هر بدی و آسایش وقت برای انسان ایجاد گردد. هیچ پیامبر یا وصی پیامبری نبوده مگر در اول و یا در آخر حیاتش عزلت اختیار کرده.
شرق بی غروب
کشکول طریقت