شوخی های فرهنگی!!!
شوخی های فرهنگی!!!
ارسال توسط:خادم الزهرا(س) نظری بدهید
در روزگاری زندگی می کنیم که بشر به مدرن شدن و دخیل کردن فوق العاده تکنولوژی در زندگی خویش مشهور است. استفاده از وسایل ساخته شده برای به روزبودن زندگی انسان در دنیای تکنولوژی حتی در دورترین روستاها و ده کوره ها نیز مرسوم شده است.
در کنار این به روزشدن ها، چیزی که انگار بیش از همه در چشم بزرگ شده است، ارتباطات غیرحضوری انسان ها با هم است. ارتباطاتی که زحمت طی کردن مسافت ها را کم کرده است و افراد با داشتن یک گوشی متوسط تلفن همراه و نرم افزارهای اجتماعی به راحتی می توانند در لحظه به لحظه روز و شب با هم ارتباط داشته باشند.
اما در کنار همه این حواشی مدرن در زندگی انسان(البته مدرن به دید غرب) انگار بچه های فرهنگی و دغدغه مند مذهبی نیز بیکار نشده اند و با ورود به این عرصه، جریانی را شروع کرده و ادامه می دهند. صفحه های فیسبوک و توئیتر؛ و نیز ورود این دوستان به همه یا برخی از شبکه های اجتماعی همراه، جلوه خاصی پیدا کرده است.
این اصلاً نگران کننده نیست که در محورهای به روز و مورد استفاده عموم مردم، کار فرهنگی انجام گیرد، اما انگار بعضی از ما دقیقاً همان کاری را می کنیم که جریان صهیونیزم جهانی و دشمنان اسلام در حوزه جنگ نرم می خواهند.
اصالت دادن به این شبکه های اجتماعی -چه اینترنتی و چه موبایلی- باعث یک نوع انفعال شدید در مهره های فرهنگی می شود، چه بخواهند و چه نخواهند. این در حالی است که سوای افت کار فرهنگی از نظر کیفیت اثرگذاری، چیزی که بسیار مهم تر و حساس تر است از بین رفتن خلوتی است که هر انسانی برای تکامل به آن نیاز دارد، خلوتی که با وجود وصل بودن به دنیایی از آدم ها در راحت ترین شیوه آن، هیچگاه اتفاق نمی افتد.
آنها که دغدغه اصلی شان تفکر، مطالعه و … بوده است بعد از تجربه کوتاهی که در نرم افزارهای اجتماعی موبایلی داشته اند به این نتیجه رسیده اند که حاصل کارشان حتی در اوج فعالیت در گروه های اجتماعی مجازی، چیزی جز دورشدن از خلوت انسان سازی که قبلاً گاهی موقعیت آن را داشته اند، نبوده است.
مهره فرهنگی در این حوزه نمی تواند خود را با کسانی که به صورت سرگرمی وارد این جریان می شوند مقایسه کند. این عرصه خود به نوعی یک شوخی و بازی بیشتر نیست و کار فرهنگی در آن نیز یک شوخی تلقی می شود.
متأسفانه شبکه های اجتماعی به نوعی ابزاری اعتیادآور هستند که به شدت افراد را به خود وابسته می کنند و بدتر اینکه با پسوند به روزبودن و پیشرفته شدن نیز توجیه می شوند. آنها که سال ها در فیسبوک و مدتی در شبکه های موبایلی بوده اند، تجربه کرده اند که کار فرهنگی در این محور زیاد جواب مثبت نمی دهد و متأسفانه بعد از مدتی نیز مهره دغدغه دار فرهنگی، خودش در باتلاق اخلاقی این دنیای مجازی خاص، فرو می رود و هضم می شود.
یادمان باشد حد و مرز خود را با دنیای به اصطلاح مدرن مشخص کنیم و اجازه ورود این بی اخلاق مدرن را به همه شئون زندگی خود ندهیم.