اشک های بی صدا

  شهدا با معرفتند!
نشان به آن نشانه که خون دادند تا تو جاری شوی …
بی منت، بی ادعا، بی چون و چرا …

  شهدا با معرفتند!
نشان به آن نشانه که هر بار سمت گناهی رفتی …
فقط نیم نگاهی کردند و خودی نشان دادند …

  شهدا با معرفتند!
نشان به آن نشانه که اول آن ها دست رفاقت به سویت دراز کردند …
تو رها کردی و باز دستت را گرفتند …

  شهدا با معرفتند!
نشان به آن نشانه که عشق بازی را به تو آموختند …
و شرینی عشق الهی و دوری از دنیا را در کام تو نشاندند …

  شهدا با معرفتند!
پا که در مقتلشان گذاشتی، قسمشان دادی به خون پاکشان …
رهایت نمی کنند، حاضرند باز هم تا پای جان بروند تا تو جان بگیری …

  شهدا رفیق بازند!
باور کن … آنها نیکو رفیقانی برای ما راه گم کرده ها هستند …
این را خدا در قرآن گواهی می دهد که “حَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقًا”