اشک های بی صدا

استاد بزرگوار ما جناب حجة الاسلام آقا سید م…شیرازی که اساساً بذله گو بود

و گاه در این حوزه طریق افراط می پیمود، نقل می کرد که ما در حیاط خانه مان

یک مرغـدانی از توری فلزی داشتیم که در آن چهار، پنج مرغ و یک خروس نگهداری می شد.

روزی خانم با شتاب به اتاق من آمد و گفت: بیا! بیا! و مرا هراسان به حیاط کشاند،

دیدم که گربه ای آمده در اطراف لانه ی مرغها پرسه می زند، از آن طرف خروس

با داد و فریاد و بالا و پایین پریدن می خواهد او را از لانه دور کند. خانم وقتی این صحنه را به نظر من رساند،

گفت: زن داری را از این یاد بگیر، نگاه کن که چطور برای حفظ خانواده اش خود را به آب و آتش می زند!

ایشان گفت بلافاصله، جواب دادم :

« او چهار، پنج زن دارد، تو هم اجازه بده من چهار زن داشته باشم، آن وقت من هم بالای بام شب و روز نگهبانی می دهم.»

این خاطره مربوط به سال 1369است.