اشک های بی صدا

شماره حساب دلتون رو نداشتم تا شادی ها رو براتون واریز کنم…

رمزش رو هم نداشتم تا لااقل غمهاتون رو برداشت کنم…

ولی از خودپرداز دلم براتون آرزو کردم؛

چرخ گردون ، چه بخندد ، چه نخندد ،
تو بخند
مشکلی ، گر تو را ، راه ببندد ،
تو بخند
غصه ها ، فانی و باقی ، همه زنجیر به هم…
گر دلت از ستم و غصه برنجد ،
تو بخند

روز و روزگاران به کام

عید واقعی از آن کسیست که پایان سالش را جشن بگیرد،
نه آغاز سالی که از آن بی خبر است…

“آخر سالتون قشنگ”