اشک های بی صدا

  دنیادوستی، عامل اصلی ایجاد غفلت 

  یک عنوان عمومی‌ غفلت، لهو و لعب است؛ بازی و سرگرمی! قرآن مفصل‌تر بیانش کرده است که: «أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ؛ زندگى دنيا، در حقيقت، بازى و سرگرمى و آرايش و فخرفروشىِ شما به يكديگر و فزون‏جويى در اموال و فرزندان است».

  این امتداد همان لهو و لعب به سنین بالاتر است. جلوتر می‌آییم می‌شود زینت‌خواهی و جلوتر که می‌رویم می‌شود تکاثر. پس ریشه غفلت رضایت به حیات دنیا و اطمینان به آن است.

  اگر کسی به همین زندگی ظاهری دنیایی راضی شد و به آن دل بست، خواب غفلت سراغش می‌آید و از مراتب پایینش که سنه و چرت است شروع می‌شود تا می‌رسد به بیهوشی. بیهوشی مال کفار است و سنه مال مؤمن.

  مؤمن دائماً می‌خوابد و بیدار می‌شود تا ببینیم چه حالتی بر او غلبه می‌کند. اگر بیداری غلبه کرد که سعادتمند می‌شود. اما اگر خواب غلبه کرد، هلاک می‌شود.

  استاد حاج علی اکبری