اشک های بی صدا

دیروز یکی از اقوام نزدیکمون مهمان ما بود. کسی که از بچگی باهاش دوست بودم و اصلا بینمون رقابت و حسادت نبود. باورتون نمیشه انقدر خودش و مادرش از وضعیت مالی شوهرش تعریف کردند و انقدر پز کارهای کرده و نکرده شون رو بهم دادن که حالم بد شد. با وجود اینکه شاید وضع مالیمون در یه حد باشه و وضع زندگیه ما هم از بعضی جهات بهتر باشه ولی نمیدونم چرا خیلی عصبانی شدم. حس کردم یه رابطه سالم نیست این رابطه.زن و شوهر هم یه تیپ فوق العاده نمایشی زده بودند در حدی که خانم لباس مجلسی پوشیده بود و آقا هم یه کت شلوار و کراوات مشکی براق ! که در حد مجلس عروسی بود نه یه مهمونی ساده!‌مثلا داشت عکسای عروسیشونو نشون میداد خودشون کلی تعریف می کردند و نگاهشون هم همش به قیافه من بود که ببینن الان مثلا چه ریختی شدم دارم حرص میخورم یا نه!…………تا اینکه این جملات رو اتفاقی خوندم و اون رو برا طرف پیامک کردم:

اگر می خواهی برای آدم های طبقه بالا پز بدهی زحمت نکش. آن ها همیشه به نظر حقارت نگاهت می کنند. اگر هم می خواهی برای زیر دست هایت پز بدهی باز هم زحمت نکش چون فقط حسودی شان را تحریک می کنی. این نوع شخصیت کاذب تو را به جایی نمی رساند. فقط قلب باز است که به تو اجازه می دهد در چشم همه یک جور باشی.(نوشته میچ البوم)