خطبه ی فدکیه (قسمت سیزدهم)
خطبه ی فدکیه (قسمت سیزدهم)
بعد از اینکه حضرت زهرا (س) رو به انصار کردند و فرمودند: أَيُّهَا الْمُسْلِمُونَ أَ أُغْلَبُ عَلَى إِرْثِي: اي مسلمان‌ها! آيا سزاوار است که من در مورد ارثم از پیامبر خدا مغلوب واقع شوم و به زور این را از من بگیرند و شما تماشاچی باشید؟ رو به ابوبكر كردند و با او مشغول صحبت شدند؛ چون ابوبکر مدّعي شد كه من از پيامبر شنيدم كه فرمودند: لا نورث، ما تركنا صدقة: ما پيامبران هیچ ارثي برجاي نمي‌گذاريم و آنچه از ما برجاي ماند صدقه است و بايد به فقرا داد و لذا گفت: به موجب اين حديث پیغمبر است كه ما فدك را تصرّف كرديم و آن را مي‌خواهيم صرف كارهای خيریه كنيم.
حال حضرت زهرا علیها سلام رو به ابوبكر كردند و فرمودند: يَا ابْنَ أَبِي قُحَافَةَ أَ فِي كِتَابِ اللَّهِ أَنْ تَرِثَ أَبَاكَ وَ لَا أَرِثَ أَبِي؟! ای ابوبکر! اي پسر ابي قحافه! آيا در كتاب خدا قرآن آمده است كه به توی ابوبکر از پدرت ارث برسد وَ لَا أَرِثَ أَبِي و به من فاطمه‌ی زهرا، دختر رسول الله از پدرم چيزي به ارث نرسد؟
لقَدْ جِئْتَ شَيْئاً فَرِيًّا: چيز عجيب و شگفت و زشتی را تو به عرصه آوردي.
أ فَعَلَى عَمْدٍ تَرَكْتُمْ كِتَابَ اللَّهِ وَ نَبَذْتُمُوهُ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ: آيا شما عمداً و عالماً و عامداً كتاب خدا را رها كرديد و دستوراتش را به پشت سر خود مي‌اندازيد؟
إذْ يَقُولُ وَ وَرِثَ سُلَيْمانُ داوُدَ: آنجايي كه قرآن فرمود: سليمان از داود ارث برد؛ ارث داود پیامبر به سلیمان نبی که فرزندش بود رسید؛ چطور تو می‌گویی که پیغمبر فرمود ما انبیا چیزی از خودمان به ارث نمی‌گذاریم؛ اين حرف تو جعلي و دروغ است؛ این حرفِ پیغمبر نیست به این دلیل که خود رسول الله فرمودند: كثرت علي الكذابة و استكثر: دروغ‌بندان به من رسول الله زياد شده‌اند و بعد از مرگم بيشتر خواهند شد و لذا از این به بعد هر وقت جمله‌اي از من رسول الله نقل كردند آن را به قرآن عرضه كنيد اگر با قرآن هم‌خواني داشت بپذيريد؛ اگر با قرآن تعارض داشت فاضربوا علي الجدار: به ديوار بزنيد؛ پرتش کنید آن طرف؛ این حرف دروغ است؛ من یک همچنین حرفی را نگفتم. اینجا قرآن به صراحت مي‌گويد: ارث پیامبری به نام داود علیه السلام به پیامبر دیگری به نام سلیمان که فرزندش بود رسيد.
و قَالَ فِيمَا اقْتَصَّ مِنْ خَبَرِ يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا إِذْ قَالَ فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا يَرِثُنِي وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ: و همین طور قرآن در ماجرای زکریا نقل کرد که زکریا در مقام دعا به خدای متعال عرض کرد: خدايا از جانب خود فرزندي به من عنايت كن كه دوست من باشد؛ رفیق من باشد؛ تا از من و خاندان يعقوب ارث ببرد.پس ارث زکریای پیغمبر هم به یحیی رسید.
و قَالَ وَ أُولُوا الأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ: و خدای متعال در قرآن فرمود: خويشاوندانی که خویشاوند رحمي هستند، برخي نسبت‌به برخي ديگر اولی هستند؛ یعنی نسبت به غریبه ها، فامیل های رحمی اولویت دارند.
و قَالَ يُوصِيكُمُ اللَّهُ فِي أَوْلادِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الأُنْثَيَيْنِ: و باز خداي متعال در قرآن فرمود: خدای متعال به شما در مورد فرزندانتان توصيه مي‌كند كه ارث فرزند ذکور و پسر دو برابر ارث فرزند دختر است.
و قَالَ إِنْ تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوالِدَيْنِ وَ الأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ: هنگامي كه زمان مرگ يكي از شما فرا رسيد بر شما واجب شده است كه براي والدين و نزديكانتان وصيّت كنيد و اين حكم حقّي است براي اهل تقوا. یعنی حضرت دارند به آیات ارث اشاره می کنند که هر مسلمانی از جمله رسول الله (ص) مصداق این حکم است…
ادامه دارد…
استاد مهدی طیب- جلسه 12 آذر 83
فايل صوتي خطبه فدكيه با صداي مهدي صدقي