اشک های بی صدا

  موت غير از فوت است.  فوت به معنى پايان يافتن زندگى دنيوى و قبض روح شدن و مردن است، در حالى كه  موت يعنى رهايى از اسارت دنيا و نفس امّاره. آنچه سبب شده است به‌تدريج واژه‌ى موت به معناى مرگ و فوت به‌كار رود اين است كه بيشتر انسان‌ها قبل از اينكه زمان مرگ و  فوت آنها فرا برسد و ملك الموت به زور آنها را از آغوش دنيايى كه به آن دل بسته‌اند بيرون بكشد، به حكم نفس امّاره، حاضر نيستند دل از دنيا ببُرند؛ لذا  موت آنها يعنى رهايى ايشان از اسارت دنيا و نفس امّاره، تنها هنگام  فوت و مرگشان و آن هم با اضطرار و اجبار، واقع مى‌شود. به  موت اين گونه اشخاص، موت اضطرارى گفته مى‌شود.
امّا پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله، انسان‌ها را دعوت و ترغيب كردند كه پيش از آنكه به اضطرار به  موت نايل شوند، با اختيار خود به  موت دست يابند.

آن حضرت مى‌فرمايند: موتوا قَبلَ اَن تَموتوا: پيش از آنكه (به قهر و اجبار) به موت  نايل شويد، (با اختيار) تن به موت دهيد.