اشک های بی صدا

فی الکافی باسناده عن ابی  عبدالله علیه السلام قال:

“ان ابلیس قاس نفسه بآدم فقال  خلقتنی من نار و خلقته من طین فلو قاس الجوهر الذی خلق الله منه آدم بالنار کان ذلک  اکثر نورا و ضیاء من النار.”

ترجمه:

در کتاب کافی از  امام صادق نقل شده است که فرمودند:

همانا ابلیس  خودش را با آدم مقایسه کردو گفت: یا رب تو مرا از آتش آفریدی و آدم را از گل  آفریدی. اما اگر ابلیس، گوهری را که خداوند از آن آدم را آفرید با آتش قیاس می کرد،  آن گوهر پر نور تر و پر فروغ تر از آتش بود.

مرحوم استاد علامه شعرانی در  تعلیقاتش بر وافی در بیان این حدیث شریف فرمود:

“و یعلم منه ان شیئیه الشیء  بصورته لا بمادته و غلط ابلیس و توهم ان الشرف بماده البدن و لم یعلم ان الانسان  انسان بعقله و العقل افضل من الوهم. و هذا الحدیث من دقائق العلوم التی لم یعهد  صدور مثلها غیر ائمتنا علیهم السلام فی ذلک العصر.”

ترجمه:

“و از این  حدیث دانسته می شود که شیئیت شیء به صورت آن است نه به ماده اش، اما ابلیس اشتباه  کرد و توهّم کرد شرف به ماده (بدن) است و ندانست که انسان به وسیله عقلش انسان است  و عقل با فضیلت تر از وهم است (لذا انسان برتر از ابلیس است). و این حدیث از علوم  دقیقی است که صدور مثل این حدیث از غیر از ائمه ما در این عصر سابقه نداشته  است.”

منبع: آغاز و انجام با  تعلیقات علامه حسن زاده،صفحه 79، (بدون ترجمه