اشک های بی صدا

شعيب :
يكي از شاگردان امام صادق مي گويد: در محضر امام صادق علیه السلام بودم،

مردي به حضور آن حضرت آمد و گفت: من يكي از ارادتمندان و دوستان صميمي شما هستم.

نيازمند شديد شده ام، به افراد فاميلم مراجعه نمودم ولي پاسخ منفي آنها، مرا از آنها دورتر گردانيد…

امام صادق علیه السلام:

آنچه خداوند (از قبول امامت و تشيع) به تو داده، بهتر از آن (مال دنيا) است كه از تو گرفته است.

شعيب: قربانت گردم، از خدا بخواه تا مرا از خلقش، بي نياز سازد.

امام صادق( ع):

خداوند روزي هر كسي را چنان خواسته كه از دست ديگري تأمين شود

بنابراين چنين دعائي درست نيست.

 بلكه چنين دعا كن كه:
خداوند تو را از نيازمندي به اشرار، بي نياز كند، نه اينكه خداوند تو را از همه مخلوقاتش بي نياز سازد…

منبع: اصول کافی باب بعد از باب فضل فقراء المسلمين، حديث 1، ص 266 - ج 2.