اشک های بی صدا

خواص و تاثیر اسماَ الهی

اَللهُ : نام ذاتیست مجتمع همه صفات کمال که از حیث استحقاق سزاوار پرستش و حمد باشد ، پس الله هر گاه گفته شود ، گویا اسماء حسنی همه گفته شده و آنرا لفظ جلاله گویند مأخوذ از اله یا له به معنی درخشندگی و او را اسم اعظم گویند . به چند وجه : ۱ – هر یک از حروف وی حذف کنند ، معنی وی برقرار است . ۲ – مشهورترین اسماء است . ۳ – بر همه اسماء مقدم است . ۴ – مختص به کلمه توحید و شهادتین است . ۵ – از همه اسماء بیشتر است چه در قرآن ۲۷۰۸ جا مذکور است . در هر یک از صبح و عصر و ثلث آخر شب به عددش خوانده شود ، جهت برآمدن مطالب است . امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس ده (۱۰) بار« یاللهُ» بگوید باو گفته شود حاجت تات

الواحِدُ : یعنی یگانه است… امام رضا علیه السلام فرمود:(در شرح الاسماء) هر که را مرض صعب بود ، ورد کند وهر روز صدویک نوبت بگوید:« یا واحِدُ» از آن بیماری صحّت یابد .

الاَحَدُ : به معنی واحد است در اشتمال بر نفی اجزا . یعنی یگانه در یگانگی و بی همتائی در ذات خویش . علی علیه السلام فرمود: او یکیست که در چیزها برای او مانندی و همتائی نیست . خواندن این در همه وقت ۱۳ بار برای تخلیص فایده عظیم دارد . ۱۰۰۰ بار در خلوت گفتن چنان ظاهر شود که ملائکه با وی همراهند .

الصَّمَدُ : چون در غیر خدا استعمال شود به معنی میان پر بودن است اما در مورد خدا به سه معنی اطلاق می شود : ۱- سید و بزرگ . ۲- قصد کرده شده در حوائج و پناه در همه امور . ۳- ذاتی که با ذات همه اشیا مغایر باشد . خداوند معبود و پناه همه دردمندان در همه حال است . در حین نزول بلا و احتیاج و برهم خوردگی کارها خواندنش مجربست و بسیار گفتنش برای رفع جوع و گرسنگی نافعست . امام رضا علیه السلام فرمود: هر که در خلوت بسیار گوید در انجمن او را از هیچکس بیم نبود .

الاَوَّلُ : دو معنی دارد : ۱- سبقت دارنده بر همه اشیا . ۲- ابتدا کننده در خلق اشیا که قبل از وجود هر شیئی بوده است و او را ابتدایی که منتهی به مدت شود نبوده است و به معنی مبدئ است . جهت یمن در شروع کردن کارها و پیش نهاد هرچیزی خواندنش مؤثر است . چون انگشت سبابه بر شکم حامله گذارند و «یا مبدئ» گویند ، حمل سقط نشود . امام رضا علیه السلام فرمود جهت غایب یا هر کار صعب که باشد چهل شب جمعه هر شب هزار بار بگوید غائب حاضر گردد و جمله حاجات او حاصل شود .

الاخِرُ : همیشه باشد بی وهم وزوال و آن بمعنی مقابل اوّل است و بعد از فنای چیزها باقی است . برای دوام و اتمام کارها مداومت آن بسیار سودمند است . بسیار گفتن اخر و معزّ و مذلّ برای غلبه برخصم و هیبت بین مردم نافع است . هر کس از ظالمی ترسد ، ۷۵ بار «یا مذلّ» گوید و به سجده رود ، شر وی از او دفع شود .

السَّمیعُ : چهار معنی دارد : ۱- شنونده هر رازی از پست وبلند وپنهان وآشکار که یکسان باشد نزد او سخن یا سکوت خلق . ۲- قبول کننده و اجابت نماینده دعای داعیان ، چنانکه سمعَ اللهُ لِمَن حَمِدَه و این اخص از معنی اول است . ۳- دانا به مسموعات از اصوات و حروف و ترکیب کلمات خواه به ظهور آیند خواه نیایند . ۴- عالم به هر معلوم اعم از اصوات و کلمات . ۱۸۰ بار بخوانند به ظرف چینی که این کلمه را بر آن به مشک و زعفران نوشته و به روغن کل شیشه به گوش کران چکانند شفا یابد . مداومتش برای اجابت دعا مجربست . رسول خدا (ص) فرمود: هرکه هر صباح سه نوبت بگوید:« بِسمِ اللهِ الَّذی لا یَضُرُّ مَعَ اسمِه شیئَ فِی اَلاَرضِِ وَ لا فِی السَّماءِ وَهُوَ السَّمیعُ العَلیم» وبرهر دو کف دست دمد وبروی خود فروآورد در آنروز به هیچ بلا وزحمت مبتلا نشود و اگر در شب به این ورد قیام نماید در آنشب از نکبات محفوظ و سالم ماند . امام حضرت رضا علیه السلام فرمود: هر که هر روز پیش از آنکه سخن دنیا گوید بعد از ادای نماز صبح هفت نوبت بگوید:«فَسَیَکفیکَهُمُ اللهُ وَهُوَ السَّمیعُ العَلیم» خداوند تعالی از برکت این کلمات قرآنی جمله مهمات او را در آنروز کفایت

البَصیرُ : یعنی بینا و مطلع بر چیزهای پنهانی وآشکارا بدون آلت بصر . برای بینائی امر دنیا وآخرت ودفع رَمَد وشبکوری وبیماریهای چشم و رفع قساوت دل و رفع مبهوتی مداومت نمایند .

القَََدیرُ : بمعنای قادر و مشتق از قدرت وغلبه است بر هر مقدوری و تمکّن تام است بر هر چیزی به گونه ای که امتناع از فرمان او هیچکس را ممکن نباشد و بیرون رفتن از تحت تصرف و قدرت او محال باشد ، و دیگر توانایی بر هرامری و هر چیزی بدون مدد و معاونت دیگری . به جهت تقویت دل و تسلط بر امور و اندازه قرار دادن هر چیزی مجربست . امام معصوم فرموده اند: هر که در وقت وضو ساختن بر هرعضوی سه (۳) بار بگوید« یا قادِر»برخصمان غا لب آید اگرچه ضعیف بود .

القاهِرُ : یعنی مقهورکننده وقهّار . قهّار صیغه مبالغه آن است . بمعنی شکننده کردن هرگردن کشی باا نواع رنج وخواری . به هر صورت تفوّق دارنده بر هر چیزی و تسلط بر جبابره و قرار دهنده فرمان بر هر احدی به موت ، که هیچ آفریده را طاقت امتناع از فرمان او نیست . جهت غلبه و تفوّق بر همگنان به دنبال هر نماز ۳۰۶ بار بگویند . چون برابر ظالمی آیِه «هُوَ القاهِرُ فَوقَ عبادِه» را تا آخر بخوانند ، از وی متضرر نشوند . بسیار گفتن این اسم و «یا قَهّار» حب دنیا را از دل بردارد . در محاق ماه آخر شب گویند «یا قاهِرُ یا قَهّارُ یاذاالبَطشِ الشَدید انتَ الذی لایُطاقُ اِنتِقامُهُ» و نفرین بر دشمن کند فنا شود . امام رضا علیه السلام فرموده اند: هر کس که بسیار گوید این اسم « یا قََهّار» را خدای تعالی غم ورنج وزحمت دنیا از دل وی بردارد وبر نفس خود غا لب آید وهر که میان فرض و سنت نماز جمعه بر نیت قهر دشمن صد (۱۰۰) بار بخواند خصمان وی مقهور شوند وصفای باطن او را حاصل آید و در معنی بردل او گشاده گردد .

امام حسین (ع) از منظــر عُرفا کد خبر: ۱۳۲۹۴۷ ۳۰ آبان ۱۳۹۱ - ۲۱:۰۲ این حسیــن کیست که عالــم همه دیــوانه اوست این چه شمعی است که جانها همه پروانه اوست عروج خونین امام عاشقان و سالار شهیدان امام حسین (ع) روح جهان، به جانب حضرت معشوق، تشنگان طریق محبوب  را در ماتم آن دُرِّ یگانۀ عرصه عشق واله و سرگردان نمود. سیدالشهداء (ع) یکی از پنج قله شامخ ولایت الهی و دوازده امام معصوم (سلام الله علیهم اجمعین)، در سنت عرفانی ما به شمار می رود. این پنج قله طلایی عبارتند از مولی الموحدین علی (ع) سرسلسله عرفا، امام حسین (ع) قلۀ طلایی خونینِ کاروان عشق، امام صادق (ع) امام معارف ناب الهی، امام رضا (ع) که عموم طرایق معرفت از طریق معروف کرخی شاگرد ایشان به ولایت متصل می گردند وَ مهدی صاحب الزمان (عج) انسان کامل امروز.از دیرباز تا کنون حسینیه ها، تکیه ها، و زاویه ها در عالم اسلام (اعم از سنی و شیعه) در ایران بوسنی، آلبانی، ترکیه، آفریقا، آسیای جنوب شرقی، پاکستان و هندوستان برای سالار شهیدان(ع) مراسم عزاداری برگزار می‌کنند و برخی تا ده روز معتکف شده شبانه ‌روز در عزای سالار شهدا سوگواری می‌کنند و غالبا ترک مأکولات حیوانی می کنند تا عزاداری ‌شان پاک تر مقبول درگاه احدیت افتد. اصطلاح “روضه” از کتاب روضة الشهدا ملاواعظ کاشفی از عرفای دوره صفویه و از بزرگان طریقت نقشبندیه و همچنین از بستگان جامی  اخذ شده است.حماسۀ معراج خونین و عاشقانه سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) سلالۀ پاک خاتم الانبیاء محمد مصفی (ص) در آثار عرفا و طرایق الحقایق در “سلوک توحیدی” و “سیر محبی” به سوی حضرت نورالانوار معنا و مفهوم می یابد. حضرت حق مربی حسین (ع) و"سلطان عشقِ خونین"، مَربُوب حضرت محبوب است.کلمات کلیدی شبکه مفاهیم مقام متعالی وبی نظیر سیدالشهداء (ع) درآثار عرفا عبارت از: عشق، عاشقی، شهید، شهادت، فدائی، بلا، مرگ، پارسا،  فنا، بقا، خسرو دین، خسروغیب، وصل، دوست، پیشتازان و طلایه داران سلوک، زندان، عاشورا، کربلا، فراق، عزا یزید و شمر است. تقابل کاراکترها شامل صفات و خصایل یاران سیدالشهدا و یزید است. در آثار عرفا عموما شهید و حسین (ع) مترادف یکدیگرند و می توان گفت در اصطلاح فنی واژۀ مقدس شهید و مقام عظمای شهادت، انصراف دارد به شخصیت جامع و یگانۀ امام حسین (ع) به عنوان انسان کامل.حضرت مولانا امام حسین (ع) و شهیدان کربلا را مقیمان بهشت وصال حق تعالی می داند که با درهم شکستن قفس دنیا، به کوی دوست پروازی ابدی کرده اند. سیدالشهداء خورشید فروزان و شکوفۀ به ثمر نشستۀ محفل واصلان محبوب است، زیرا ریشۀ درخت وجود مبارک او از ذات اقدس الهی توانگر شده است.ز ســـوز شـــوق دل هــمــی زنـــد عــــلا که بـوک در رسـدش از جنـاب وصـل بـلادلست همچـو حسیـن و فـراق همچـو یزیـدشهید گشته دو صد ره به دشت کرب و بلا(کلیات شمس: غزل 230)از نظر عُرفا بهشت بر دو نوع است: بهشت عام و بهشت خاص. بهشت عام: بهشت اکل و شرب و مناکحه وَ مخصوص بندگان عام است. بهشت خاص: مقام لقا و وصال و مشاهدۀ حضرت حق وَ بهشت بندگان خاص است (شیخ صفی الدین اردبیلی- صفوة الصفا- ص 437-438). از منظر عرفا حضرت سید الشهداء از سوز شوق دل الهی خویش هر آن طلب استعلای وجودی می نماید و حضرت محبوب نیز  آواز قبول وصال صلا می دهد. “دل"، فی حد ذاته عرش پروردگار و هم چون حسین، در پی سفر و معراج به مبداء اعلی است. در غزل 230 دیوان شمس، امام حسین (ع) سنگ محک ومعیاری است که دل، به مثابۀ جایگاهی رفیع که همۀ اعمال و احوال و مقامات وجودی آدمی به آن بستگی دارد به آن تشبیه می شود، نـه آن که حسین (ع) به دل تشبیه شود. از نظر عرفا در نظام هستی “انسان” خلاصۀ موجودات و خلاصۀ انسان، “دل” است". (نک: شیخ صفی الدین اردبیلی- صفوة الصفا- ص443). در بیان نهایت سرسپردگی و شیفتگی مولانا به امام حسین (ع) بیت دوم غزل مذکور کفایت می کند. در تقابل با چنین رتبۀ متعالی، وجود اسفل یزید قرار دارد که سمبل کامل فراق و دوری از حضرت حق جل وجلاله است. شهیدان قافلۀ کربلا سمبل اعلای شهیدان تاریخ اند که سرافرازانه مقامات سلوک خونین عاشقانه را در کربلا دشت پر بلای امتحان خونین الهی طی کرده اند. آنها به ظاهر مُـرده اند اما در واقع به حیات اعلای طیبه استعلا یافته اند که بسی برتر از عالم ظاهر است. مولانا شهیدان کربلا را نمونۀ اعلای این آیۀ شریفه قرآن در باب شهداء برمی شمارد: ” وَ لا تَحسَبَنَّ الَذینَ قَتَلوُا فی سَبیلِ اللهِ اَمواتا بَل اَحیاءٌ عِندَ رَّبِّهِم یُرزَقوُن” (آل عمران، 169). کاروان شریف اسرای کربلا از نظر دشمنی که از محضر سلطان وجود محجوب و بعید است، در حکم اسیرند، لیک برخلاف تصور این کوردلان، آنها “پادشاهان مقام قرب دوست” اند؛ مقامی که بین آنها و حضرت محبوب هیچ رادع و مانعی نیست.هجویری در “کشف المحجوب” در رثای سالار شهیدان می نویسد:شمع آل محمد، از جمله علایق مجرّد و سید زمانه خود ابوعبدالله الحسین بن علی بن ابی طالب رضی الله عنهما از محقّقان اولیاء بود. قبلۀ اهل بلا و قتیل دشت کربلا و اهل این قصّه بر درستی حال وی متّفق اند، که تا حقّ ظاهر بُوَد، مر حقّ را مُتابع بُوَد. چون حقّ مفقود شد شمشیر برکشید و تا جان عزیز فدای شهادت خدای عزَّوجلّ نکرد نیارامید. حکيم سنايی پیشتاز شعر عرفانی فارسی به امام حسين (ع) ارادت بس ویژه دارد. و مراثی متعدد در وصف آن حضرت سروده است. وی قبل از آغاز سرايش ‌گويد: “ذکر الحسين يضيئ العينين سلالة الانبياء و ولدالاصفياء و الاولياء و الاوصياء و شهيدالکربلاء و قرة عين المصطفی بضعة المرتضی و کبد فاطمةالزهراء” - “پسر مرتضی امير حسين که چون اويی نبوَد در کونيــن” - “اصل او در زمين عليين و فرع او اندر آسمان يقين". سنايی در باره‏ عاشورا و رویداد خونبار ظهر عاشورا دو مثنوی با عناوين “صفت قتل حسين بن علی عليه السلام” و “در صفت و نسيم مشهد معظم” سروده است. (سنایی، دیون اشعار)غزل 2707 دیوان شمس، طویل ترین و مشهورترین غزل مولانا در باب عظمت وعلو مقام حسین و شهیدان کربلا است. مطلع غزل (شهیدان خدایی بلاجویان دشت کربلایی) “معاشقۀ کربلایی"  و پایان آن ارجاعی والا به انسان کامل و خورشید موعود است که همواره شاهد و ناظر است و اصلِ اصلِ اصلِ نزولِ انوارِ الهی در عالم ممکنات است. فتامل. در این غزل، شهیدان و عاشقان مترادف اند. شهیدان به مدد تجرد وجودی و “معرفت” که مقدمۀ عاشقی است و “بالهای عاشقی” برتر و فراتر از مرغان هوایی در ساحت حضرت دوست پرواز می کنند که ” یحبهم و یحبونه” (سوره مائده، آیه 54). شهدا پادشاهان عالم غیب اند که به یاری عشق، باب های عوالم پنهان را گشوده اند و از جمله رموز توفیق آنها در این پرواز عاشقانه، رهایی از “انواع خود” است. شهیدان با فنا وَ بقا در “عقلِ عقل” در ناکجا آبادند. (صفوی، لندن-2007) مولانا از بیت پنجم غزل 2707 به بیان رابطۀ شهیدان واصل با سالکان می پردازد. رهایی شهیدان در رهایی دیگر سالکان، اثر وجودی می نهد؛ چرا که آنها با شکستن درِ زندانِ تو در تویِ طبیعت وَ نفسِ خویش بابِ مخزنِ اسرار الهی را گشوده اند. در آغاز نفی  و سپس اثبات. “لا اله الا الله"، “لا اله الا هو” (سوره بقره، آیه 255) “لا اله اله انت". شهیدان و واصلان به محبوب وَ حسین (ع) سید و سالار آنها؛ مقتدا و راهبر فقیران و درویشانِ کوی دوست اند.شهیدان حسینی مقیم دریای وجود بیکران حضرت واجب الوجوداند که این عالم، تجلیات اسماء و صفات اوست. “هُوَ اللهُ الخالِقُ البارِیُ المُصَوِّر. لَهُ الاَسماءُ الحُسنی. یُسَبِحُ لَهُ ما فِی السَّمواتِ وَ الاَرض وَ هُوَ العَزیزُ الحَکیم. (سوره حشر، آیه 24) ” الله لا اِلهَ الّا هُو". “لا اِلهَ اِلّا اَنت".  که از روز الست آشنای او بودند. “اَلَست بِرَبِّکُم؟  قالوُا بَلی". (سوره اعراف، آیه 173) مولانا در بیت هشتم این غزل با اشاره به یکی از اصول عرفان نظری که  انواع دنیاهای عالم ناسوت را هیچ اندر هیچ  و تو خالی، گذرا و میرا می داند، انسان ها را به عرفان عملی فرامی خواند. آنگاه گویی پیام امام حسین (ع) را ابلاغ می کند که ای مدعیان، اگر از قبیلۀ ما و کربلایی هستید اهل صفا شده، دل را به نور الهی منور گردانید. (بن: اهل بیت از دیدگاه مولوی) عرفا و اهل طریقت نگارنده غالب شروح و تفاسیر موجود بر عاشورا هستند. از قبیل “تجلی حقیقت در اسرار فاجعه کربلا” اثر مرحوم جناب حاج سلطان حسین تابنده که ابعاد مختلف فاجعه کربلا را اعم از عرفانی و اجتماعی شرح کرده و کتاب “گنجینة الاسرار” سروده عمان سامانی و اخیرا نیز کتاب “تمنای عشق، تحلیل عرفانی زیارت عاشورا” (صفوی، 1390). میرزا جواد آقا ملکی تبریزی عارف جلیل القدر معاصر در کتاب “المراقبات” فرموده اند: در ایام محرم به عزاداری حسین بنشینید، با او خلوت کنید و ذکر او را در خلوت خالصانه کنید. خوردن و نوشیدن  را کم کنید، سخنان اضافی نگوئید و زیارت عاشورا را بخوانید.در سنت عرفانی امام حسین (ع) سمبل آزادگی ظاهری و باطنی است.کجایید ای سبک‌ بالان عاشق     پرنـده‌ تر ز مرغــان هوایــیکجایید ای در زندان شـکسته     بــداده وام‌ داران را رهایــیعارف کامل شیخ صفی الدین اردبیلی، مؤسس طریقت صفویه در باب امام حسین(ع) سروده است:حُســن او را جلـــوه مُستغنــی بُـوَد     از لبــاس زیـــور و زیب و حلــینور محض است از جمـال طلعتش     در لبــاس عیـــن تقــوی مُنجَـلـــی(ابن بزاز، ص 724)        پیام واقعی سپهسالار عشق در کربلا، ذکر، فکر، معرفت، عشق و آزادگی است.  ——————-    منابع:قرآن مجیدابن بزاز اردبیلی، صفوة الصفا (در احوال شیخ صفی الدین اردبیلی)، تصحیح طباطبائی مجـد،    غلامرضا، تهران، 1376.سنایی، ابوالمجد، دیوان اشعار، تهران.صفوی، سید سلمان، تمنای عشق، تحلیل عرفانی زیارت عاشورا، قم، 1390.-، اهل بیت از دیدگاه مولوی، قم، 1389.-، ساختار معنایی مثنوی معنوی، تهران، 1389.مولوی، جلال الدین، کلیات شمس تبریزی، ویراسته  فروزانفر، بدیع الزمان، تهران، 1384.-، دیوان کبیر کلیات شمس تبریزی، نسخه قونیه، سبحانی، توفیق، تهران، 1386.-، مثنوی، نیکلسون.ملکی تبریزی، میرزا جواد، المراقبات، قم، 1377.

پسر من عاشق بازی‌های کامپیوتری است. ساعت‌ها در روز در اتاق خودش به بازی کردن می‌گذراند. آیا این بازی‌ها هیچ فایده آموزشی می‌تواند برای او داشته باشد؟ خیلی از این بازی‌ها به نظر می‌رسد می‌تواند به او استراتژی را آموزش دهد. اما من نگرانم که بعضی از این بازی‌ها برایش بیش از اندازه خشن باشد یا موجب کند شدن ذهنش شود.
– سمانه

بعضی از بازی‌ها می‌تواند هماهنگی چشم و دست و مهارت‌های حل مشکل بچه‌ها را تقویت کند. بازی‌هایی که ایجاب می‌کند بچه‌ها با حرکات فیزیکی واقعی خود بازی را جلو ببرند هم می‌تواند بچه‌های ساکن را به حرکت وادار کند، البته نه به اندازه‌ای که وقتی بیرون و در فضای باز به ورزش و بازی می‌پردازند. اما بقیه بازی‌ها فایده چندانی ندارند و بازی‌های ویدئویی خشن نیز رفتارهای پرخشونت بچه‌ها را افزایش می‌دهند.
درمورد بازی‌های ویدئویی هم مثل سایر جوانب بزرگ کردن و پرورش بچه‌ها، سالم‌ترین رویکرد، حفظ تعادل است.
آکادمی امریکایی پزشکی کودکان توصیه می‌کند که بچه‌ها بیشتر از ۲ ساعت در روز را پشت کامپیوتر، تلویزیون یا مشغول بازی‌های ویدئویی نگذرانند. بنابراین بهتر است محدودیت‌هایی تعیین کنید که به موجب آن بازی‌های کامپیوتری آنها در تکالیف مدرسه، مسئولیت‌های خانه و فعالیت‌های جسمی آنها تداخل ایجاد نکند.
اطمینان یابید که حتماً بازی‌هایی انتخاب کند که برای گروه سنی او مناسب باشد. همه بازی‌های ویدئویی درجه‌بندی و طبقه‌بندی شده‌اند.
سعی کنید دستگاه بازی‌های ویدئویی را در یک محل عمومی در خانه قرار دهید، نه اتاق خصوصی فرزندتان. به این ترتیب می‌توانید محتوای نامناسب بازی‌ها را کنترل کنید و فرزندتان هم می‌تواند موقع بازی کردن با سایر افراد خانواده ارتباط برقرار کند.
اطمینان یابید که جایگزین‌های جالبی هم برای فرزندتان داشته باشید: مثل ورزش فعالیت، فرصت ارتباط با همسالان، و کارهای خلاقانه. اگر هنوز درمورد فعالیت فرزندتان درمورد بازی‌های ویدئویی نگرانی دارید، با پزشک او مشورت کنید.

انقلاب جهانی حضرت مهدی(علیه السلام) نیز پرچم مخصوصی دارد و بر آن شعاری نقش بسته است. البته هر چند درباره شعار پرچم آن حضرت اختلاف است، ولی نکته‏ای در همه اقوال مشترک است و آن این که مردم را به فرمانبری از حضرتش دعوت می‏کند. (1)
اینک به ذکر چند نمونه در این باره بسنده می‏کنیم:
در روایتی آمده است: «بر روی پرچم حضرت مهدی (علیه السلام) نوشته شده است: «گوش شنوا داشته باشید و از حضرتش اطاعت کنید». (2)
در جای دیگری می‏خوانیم: «شعار پرچم مهدی (علیه السلام) «البیعة للَّه؛ بیعت برای خدا می‏باشد». (3)
عبدالله عجلان گوید ما در خدمت امام ششم علیه السلام ظهور قائم علیه السلام را یادآور شدیم به او عرض کردیم از کجا برای ما فراهم شود که این موضوع را بدانیم گفت نشانه اینست که هر کدام شما صبح از خواب برخواستید در زیر بالین خود نامه ای دریابید که بر آن نوشته است طاعه معروفه فرمانبری افتخار آمیز، و روایت شده است که بر پرچم مهدی علیه السلام نقش است که اَلبَیْعةُ للّه (بیعت برای خدای عزوجل است)(4)
ای آنکه در نگاهت حجمی زنور داری کی از مسیر کوچه قصد عبور داری؟
چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابی ای آنکه در حجابت دریای نور داری

پی نوشت:
(1). امام باقر (علیه السلام) به ابوحمزه فرمود: «گویا قائم اهل بیتم را می‏بینم که وارد نجف می‏شود و هنگامی که به بالاترین نقطه نجف رسید، پرچم رسول خدا (صلی الله علیه) را می‏گشاید. زمانی که پرچم باز شد، فرشتگانی که در جنگ بدر حضور داشتند، بر او فرودمی‏آیند». عیاشی، تفسیر، ج‏1، ص‏103؛ نعمانی، غیبة، ص‏308؛ کمال الدین، ج‏2، ص‏672؛ تفسیر برهان، ج‏1، ص‏209؛ بحارالانوار، ج‏52، ص‏326.
(2). اثبات الهداة، ج‏3، ص‏582؛ بحارالانوار، ج‏52، ص‏305.
(3). ابن‏حمّاد، فتن، ص‏98؛ ابن‏طاووس، ملاحم، ص‏68، القول المختصر، ص‏24؛ ینابیع المودّه، ص‏435؛ الشیعة و الرجعه، ج‏1، ص‏210.
(4) العدد القویة, علی بن یوسف حلی , ج 1 , ص 66 (قرن 7 ه.ق برادر ارشد علامه حلی)
فراوری: محمدی
بخش مهدویت تبیان
________________________________________
منابع:
1) چشم اندازی به حکومت مهدی (عج)، نجم الدین طبسی
2) پرتال فرهنگی مذهبی محبان مهدی (عج)
3) ویکی پدیا
4) سایت ایران ویچ
5) وبلاگ عصر ظهور

شوخی های فرهنگی!!!
ارسال توسط:خادم الزهرا(س) نظری بدهید
در روزگاری زندگی می کنیم که بشر به مدرن شدن و دخیل کردن فوق العاده تکنولوژی در زندگی خویش مشهور است. استفاده از وسایل ساخته شده برای به روزبودن زندگی انسان در دنیای تکنولوژی حتی در دورترین روستاها و ده کوره ها نیز مرسوم شده است.
در کنار این به روزشدن ها، چیزی که انگار بیش از همه در چشم بزرگ شده است، ارتباطات غیرحضوری انسان ها با هم است. ارتباطاتی که زحمت طی کردن مسافت ها را کم کرده است و افراد با داشتن یک گوشی متوسط تلفن همراه و نرم افزارهای اجتماعی به راحتی می توانند در لحظه به لحظه روز و شب با هم ارتباط داشته باشند.
اما در کنار همه این حواشی مدرن در زندگی انسان(البته مدرن به دید غرب) انگار بچه های فرهنگی و دغدغه مند مذهبی نیز بیکار نشده اند و با ورود به این عرصه، جریانی را شروع کرده و ادامه می دهند. صفحه های فیسبوک و توئیتر؛ و نیز ورود این دوستان به همه یا برخی از شبکه های اجتماعی همراه، جلوه خاصی پیدا کرده است.
این اصلاً نگران کننده نیست که در محورهای به روز و مورد استفاده عموم مردم، کار فرهنگی انجام گیرد، اما انگار بعضی از ما دقیقاً همان کاری را می کنیم که جریان صهیونیزم جهانی و دشمنان اسلام در حوزه جنگ نرم می خواهند.
اصالت دادن به این شبکه های اجتماعی -چه اینترنتی و چه موبایلی- باعث یک نوع انفعال شدید در مهره های فرهنگی می شود، چه بخواهند و چه نخواهند. این در حالی است که سوای افت کار فرهنگی از نظر کیفیت اثرگذاری، چیزی که بسیار مهم تر و حساس تر است از بین رفتن خلوتی است که هر انسانی برای تکامل به آن نیاز دارد، خلوتی که با وجود وصل بودن به دنیایی از آدم ها در راحت ترین شیوه آن، هیچگاه اتفاق نمی افتد.
آنها که دغدغه اصلی شان تفکر، مطالعه و … بوده است بعد از تجربه کوتاهی که در نرم افزارهای اجتماعی موبایلی داشته اند به این نتیجه رسیده اند که حاصل کارشان حتی در اوج فعالیت در گروه های اجتماعی مجازی، چیزی جز دورشدن از خلوت انسان سازی که قبلاً گاهی موقعیت آن را داشته اند، نبوده است.
مهره فرهنگی در این حوزه نمی تواند خود را با کسانی که به صورت سرگرمی وارد این جریان می شوند مقایسه کند. این عرصه خود به نوعی یک شوخی و بازی بیشتر نیست و کار فرهنگی در آن نیز یک شوخی تلقی می شود.
متأسفانه شبکه های اجتماعی به نوعی ابزاری اعتیادآور هستند که به شدت افراد را به خود وابسته می کنند و بدتر اینکه با پسوند به روزبودن و پیشرفته شدن نیز توجیه می شوند. آنها که سال ها در فیسبوک و مدتی در شبکه های موبایلی بوده اند، تجربه کرده اند که کار فرهنگی در این محور زیاد جواب مثبت نمی دهد و متأسفانه بعد از مدتی نیز مهره دغدغه دار فرهنگی، خودش در باتلاق اخلاقی این دنیای مجازی خاص، فرو می رود و هضم می شود.
یادمان باشد حد و مرز خود را با دنیای به اصطلاح مدرن مشخص کنیم و اجازه ورود این بی اخلاق مدرن را به همه شئون زندگی خود ندهیم.